หนังสือ คำตอบคุณครูไม่ใหญ่ 1

ข่าวจากหนังสือพิมพ์เขาเขียนว่า นักวิจัยธรรมศาสตร์ สำรวจ ๑๙๘ วัด บอกว่า วัดไทยยึดติดวัตถุนิยม เขาสรุปเลย ทั้งที่ วัดในเมืองไทยมี ๓๐ ,๐๐๐ กว่าวัด สำรวจได้แค่ ๑๙๘ วัด ซึ่งยัง ไม่ถึง ๑ เปอร์เซ็นต์เลย โดยท่านดอกเตอร์ท่านหนึ่ง ผลการวิจัย ท่านสรุปว่า ๑ วัดมองเห็นคุณค่าของศาสนาเพียงเปลือกนอก ๒ วัดหลงอยู่กับการปรุงแต่งวัตถุภายนอกให้ใหญ่โต สวยงาม ๓ วัดลืมสร้างสรรค์คุณค่าทางด้านจิตวิญญาณของความ เป็นพระพุทธศาสนา คือสรุปว่า วัตถุนิยม สร้างโน่น สร้างนี่ แล้วก็เสนอให้จัดการ เรื่องการเงินของวัด เรามามองอีกทัศนะหนึ่ง ข้อ ๑ วัดมองเห็นคุณค่าของศาสนาเพียงเปลือกนอก ในสมัยที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้ายังทรงพระชนม์ชีพอยู่ มีวัดใหญ่วัดดังหลายวัดนะ มีบันทึกไว้ในพระไตรปิฎก แล้ววัดใหญ่ ๆ เหล่านั้นสร้างโดยพระราชาก็มี มหาเศรษฐีคู่บุญพระพุทธศาสนา ก็มี เช่น ๑ วัดเวฬุวนาราม สร้างโดยพระเจ้าพิมพิสาร ซึ่งยก พระราชอุทยานถวายสร้างวัดป่าไผ่อันร่มรื่น …

ข่าววัดไทยติดวัตถุนิยมจริงหรือ Read More »

ธรรมทายาทหญิง : หลวงพ่อเอาเงินที่ไหนมาสร้างวัดคะ หลวงพ่อ : ทรัพย์มี แต่อยู่ในกระเป๋าคนอื่น ก็หาจากในกลาง หาในธรรมะนั่นแหละ ที่หลวงพ่อกับคุณยายทำตอนนั้น เพราะ หลวงพ่อไม่รู้จะไปหาจากที่ไหน สมัยหนึ่งเขาเอาทุเรียนมาถวายหลวงปู่วัดปากน้ำ พวกทำ วิชชาอยู่ในโรงงานก็อยากทานทุเรียนบ้าง คุณยายท่านก็ “หลวงพ่อ เจ้าขา ลูกจะขออนุญาตไปฝั่งพระนคร” ปกติคุณยายไม่ได้รับ อนุญาตให้ไปไหนเลย อยู่แต่ในโรงงานทำวิชชาอย่างเดียว หลวงปู่ วัดปากน้ำท่านถาม “จะไปทำไมล่ะ” “ลูกจะไปซื้อทุเรียน” หลวง ปู่วัดปากน้ำบอก “ทุเรียนอยู่ในท้องมึง” คุณยายท่านก็เลยมานั่ง เข้าที่ ก็เอาใจหยุดไป วันรุ่งขึ้น เขาเอาทุเรียนมาถวายพระวัดปากน้ำ แล้วก็มาถวายพวกอยู่ในโรงงานทำวิชชาด้วย สมัยก่อนวัดปากน้ำ หลวงปู่วัดปากน้ำท่านเลี้ยงพระมาก ที่สุดในประเทศไทย ๕๐๐ กว่ารูป หลวงปู่วัดปากน้ำท่านก็บอก กับพวกทำวิชชา ในช่วงที่คุณยายรับช่วงเป็นหัวหน้าเวร “ลูกจันทร์ มึงไปตามเจ้าภาพมาเลี้ยงพระนะ ดูหม้อข้าวให้ดี” คุณยายก็ไป ตามในที่ จะไปตามที่ไหนก็อยู่แต่ในโรงงาน ท่านก็นั่งสมาธิไป ตามเรื่อย ๆ คนก็มาเลี้ยงพระที่วัดปากน้ำ ก็จะมีคนจองเป็นเจ้า ภาพตลอด …

เอาเงินที่ไหนมาสร้างวัด Read More »

มีพระกัลยาณมิตรรูปหนึ่งเขียนจดหมายมา ท่านใช้คำว่า “ขอแสดงอาบัติ” กับคุณครูไม่ใหญ่ ที่จริงอยากอ่านตามลำพัง แต่ มีหลายข้อที่ท่านเขียนมาอาจจะไปตรงกับใจใครบางคน จะได้ถือ โอกาสตรงนี้ชี้แจง ทำความเข้าใจกันสักนิด ที่จริงถึงไม่ได้แสดงอาบัติ หรือขอขมาก็ให้อโหสิไปหมดแล้ว เพราะครูไม่ใหญ่อยากจากโลกนี้ไปอย่างใจใส ๆ ไม่มีเวร ไม่มีภัย กับใคร แต่นี่เป็นความงามของพุทธบุตรที่ท่านเมื่อมีความรู้สึกที่ดี เกิดขึ้นแล้ว ท่านจะแสดง ไม่ปกปิด จะเปิดเผย เพื่อความบริสุทธิ์ บริบูรณ์ เพราะท่านมีพระนิพพานเป็นเป้าหมาย นี่ก็เป็นสิ่งที่ท่านเขียนมาย่อ ๆ ว่า ท่านเคยมีอคติในใจ ที่ยังไม่กล้าบอกกับใครในส่วนลึกก้นบึ้ง หัวใจ ซึ่งอาจจะไปตรงกับความคิดของคนอื่น ๆ ที่มีต่อวัดพระธรรมกาย ก็พูดง่าย ๆ กับครูไม่ใหญ่นั่นแหละ แต่เขามักจะเหมารวม ๆ เป็น วัดพระธรรมกาย ไม่รู้เป็นยังไง ที่จริงว่าครูไม่ใหญ่โดยตรงจะดีกว่า เพราะว่า “พระ ธรรมกาย” บาปนะ เพราะคำว่า “ธรรมกาย” เป็นคำสูง หมายถึง พระพุทธเจ้าที่อยู่ภายในตัว หมายถึง พระรัตนตรัย เพราะฉะนั้น …

ขอแสดงอาบัติ Read More »

ธรรมทายาทหญิง : พระอาจารย์เล่าว่า สมัยที่หลวงพ่อไปเรียนธรรมะกับคุณยาย ขณะอยู่บนรถเมล์ หลวงพ่อจะทำสมาธิไปด้วย อยากขอคำแนะนำหลวงพ่อ เนื่องจากชีวิตประจำวันที่ ต้องไปเรียนในมหาวิทยาลัย ต้องนั่งรถเมล์ในกรุงเทพฯ เป็นเวลานาน ๒ – ๓ ชั่วโมงค่ะ หลวงพ่อ : หลวงพ่อรักธรรมะมาก ในใจหลวงพ่อตอนนั้น มีแต่ คุณยายกับธรรมะเท่านั้น ไม่มีเรื่องอื่นเลย นั่งรถเมล์จากบางเขนไป วัดปากน้ำต้องนั่งรถถึง ๓ ต่อ บางครั้งไปลงปากคลองตลาดก็ต้อง นั่งเรือ แล้วแต่จะไปทางไหน หลวงพ่อก็ไม่รู้จะไปดูอะไร สองข้างทาง ไม่มีอะไรน่าดู มีแต่คนสัตว์สิ่งของ ก็ดูองค์พระในตัวดีกว่า ก็เลย หลับตาดูองค์พระไปเรื่อย ๆ มีความรู้สึกแป๊บเดียวเท่านั้น ลืมตา อีกทีถึงตลาดหมอชิต ลืมตาอีกทีถึงสนามหลวง หลับตาลืมตาอีกที ถึงตลาดพลูแล้ว คือหลับตามองดูองค์พระภายในแล้วมีความสุข ใจสบาย ก็เลยไม่รู้จะไปดูอย่างอื่นทำไม หลวงพ่อก็ทำอย่างนี้ โอวาท หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา คำตอบคุณครูไม่ใหญ่ เล่ม ๑ https://www.dhamma01.com/book/48

ธรรมทายาทหญิง : เนื่องจากทุกวันนี้รถเมล์ขับซิ่งมาก กลัวว่าเวลายืนหรือนั่งทำสมาธิแล้ว เกิดรถเบรกกะทันหันกลัวจะไถลไปข้างหน้าเจ้าค่ะ หลวงพ่อ : หลวงพ่อว่า รถสมัยนั้นกับสมัยนี้มันก็เหมือน ๆ กันนะ มีอยู่คราวหนึ่งรถชนกัน หรือเกิดอุบัติเหตุอย่างไรไม่ทราบ รถที่นั่ง มันเข้าไปในร้านก๋วยเตี๋ยว เก้าอี้มันพับ ๆ เข้ามา แล้วมาจ่อที่ผู้หญิง ที่นั่งข้าง ๆ เขาก็ไม่เจ็บนะ แต่เขาเป็นลมไปเลย ในรถมีคนไม่เจ็บ อยู่ ๒ – ๓ คน มีหลวงพ่อและคนที่นั่งข้าง ๆ ส่วนกระเป๋ารถกระเด็น หลุดไปเลย หลวงพ่อก็แปลกใจตัวเอง ทำไมตอนนั้นเราเป็นแบบนั้น คือ ไม่รู้สึกตื่นเต้น ตกใจอะไรเลย ใจมันนิ่ง ๆ มีความสุขอยู่ข้างใน แล้วก็ลง จากรถไปขึ้นรถต่อมาหาคุณยายเลย ตอนนั้นก็ไม่ได้นึกอัศจรรย์นะ แต่พอมานึกย้อนหลังแล้วแปลก ทำไมเราเป็นอย่างนี้นะ ๑๑ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๑ โอวาท หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา คำตอบคุณครูไม่ใหญ่ …

กลัวว่าเวลายืนหรือนั่งทำสมาธิแล้ว เกิดรถเบรกกะทันหัน แล้วจะไถลไปข้างหน้า Read More »

ธรรมทายาทหญิง : เวลานั่งสมาธิลูกจะเป็นคนคิดมาก จะนิ่งสงบภายในเวลาแค่ ๑ – ๒ นาที นอกนั้นก็ฟุ้งค่ะ หลวงพ่อ : ต้องนั่งสม่ำเสมอทุกวัน ต้องมีชั่วโมงหยุด ชั่วโมงนิ่ง ชั่วโมงกลางเยอะ ๆ มีพระธรรมทายาท ท่านถามหลวงพ่อว่า ตอนหลวงพ่อนั่ง ใหม่ ๆ เป็นอย่างไรบ้าง หลวงพ่อก็บอกว่า นั่งใหม่ ๆ ก็เมื่อย นั่งมืด นั่งฟุ้ง นั่งหลับ นั่งท้อ นั่งน้อยใจในโชควาสนาบารมี นั่งไปด้วยก็บ่น ไปด้วย ก็เป็นอย่างที่ลูก ๆ เป็นนั่นแหละ ไม่ใช่ของอัศจรรย์หรือของ แปลก หรือเราเป็นคนเดียว แต่ตอนนั้นหลวงพ่อเข้าใจว่า หลวงพ่อ เป็นคนเดียวในโลก ก็บ่นรำพึงกับคุณยาย คุณยายก็ให้กำลังใจ ให้คำแนะนำ ก็ทำความเพียรไปเรื่อย ๆ แต่มันก็ไม่ได้ผล เพราะ ตอนนั้นอยากได้มาก ๆ มาได้ผลตอนที่ปลงตกแล้ว ตอนนั้นปี พ.ศ. ๒๕๐๖ …

นั่งสมาธิแล้วฟุ้ง Read More »

สามเณร : ตอนสมัยหลวงพ่อเรียนธรรมะกับคุณยายใหม่ๆ หลวงพ่อฝึกอย่างไรครับ หลวงพ่อ : ก็ฝึกอย่างที่สอนลูกเณรอย่างนั้นแหละ ในใจลึก ๆ ของหลวงพ่อ ตอนก่อนเข้ามหาวิทยาลัย มัน แสวงหาคำตอบหลาย ๆ ข้อ เช่น นรกมีจริงไหม สวรรค์มีจริง ไหม มนุษย์มาจากไหน แล้วก็แสวงหาความรู้เหล่านี้จากครูบา อาจารย์ต่าง ๆ อ่านตำราบ้าง แต่ก็ไม่มีใครตอบหลวงพ่อได้ ไปถาม ครูบาอาจารย์ที่ท่านเป็นพระ ส่วนใหญ่บอกว่า น่าจะมีนะ เพราะ พระไตรปิฎกว่าอย่างนั้นอย่างนี้ ก็ไม่ค่อยถูกใจหลวงพ่อเท่าไร แต่ก็เกรงใจท่าน ไม่ได้ถามต่อ จนกระทั่งมาเจอยาย ก็ไปถามคำถามเดิม “นรกสวรรค์มี จริงไหม” ท่านบอกว่า “มี” “แล้วไปได้ไหม” “ได้” “ยายเคยไป หรือเปล่า ” “เคย” “คุณจะไปไหมล่ะ เดี๋ยวยายจะพาไป” “งั้น คุณ ทำอย่างนี้ ๆ นะ” ก็นั่งไป หลวงพ่อก็อยากรู้อยากเห็น …

หลวงพ่อฝึกธรรมะใหม่ ๆ Read More »

ภิกษุ หลวงพ่อครับ ที่หลวงพ่อเล่าว่า เคยนั่งธรรมะกับคุณยาย แล้วท่านบอกว่า ให้ใจเย็น ๆ ตอนนั้นหลวงพ่อฝึกอย่างไรครับ หลวงพ่อ : ก็ฝึกอย่างพวกเราฝึกนี่แหละ ฝึกธรรมดา ท่านสอนว่า การเห็นข้างในกับข้างนอกมันต่างกัน ข้างนอก เราเห็นได้ทันที แต่การเห็นข้างในมันต้องค่อยเป็นค่อยไป ค่อย ๆ เห็น จากไม่มีจนกระทั่งเห็นว่ามี จากเลือนรางก็ค่อย ๆ ชัดขึ้น จากชัดน้อยก็ไปชัดมาก จากชัดมากก็ยิ่งชัดมากยิ่งขึ้น เพราะฉะนั้น ให้ทำความเข้าใจ และรู้จักกับวิธีการเห็นข้างใน ว่า มันเป็นแบบนี้ ก็ต้องทำแบบนี้ เมื่อเราเข้าใจมัน รู้จักมันอย่าง ดีแล้ว เพราะฉะนั้นเราจะไปฮึดฮัดหรือหงุดหงิดในกรณีที่ไม่ได้ดังใจ มันไม่ได้ แล้วจะใช้วิธีบังคับให้ชัด มันก็ไม่ได้ผล เพราะคนละวิธีกัน เหมือนเอามีดผ่าฟืนไปปอกผลไม้มันไม่ได้ หรือเอามีดปอกผลไม้ ไปผ่าฟืนก็ไม่ได้ ของใครก็ของมัน พอท่านสอนให้ทำความเข้าใจตรงนี้ ก็มาทดลองทำ ใหม่ ๆ ก็ยังไม่ค่อยได้ผล เพราะเราคุ้นกับการเห็นอะไรได้ดังใจ หรือเห็น อะไรไม่ชัด เราก็ต้องไปเพ่ง ทำตาหยี ๆ …

นั่งธรรมะต้องใจเย็น ๆ Read More »

สาธุชน : สามีของลูกเกษียณแล้ว เขาทำบุญหยอดกระปุกถวายหลวงปู่วัดปากน้ำทุกวัน พอสิ้นเดือนก็จะนำ เงินนั้นมาถวายหลวงพ่อ เขาอธิษฐานว่า ขอให้ถูกลอตเตอรี่ เพื่อจะได้มีเงินสร้างบ้านใหม่ที่ต่างจังหวัด และเปิดเป็นศูนย์กัลยาณมิตรให้ได้ในชาตินี้ แต่เขาบอกว่า หากอธิษฐานแล้วไม่ได้ผล ก็จะหยุดทำบุญไปเลย และจะไม่เชื่อเรื่องบุญอีกต่อไป การที่เขาอธิษฐานจิตอย่างนี้จะมีวิบากกรรมอย่างไร และเขามีกำลังทานบารมีพอที่จะเป็นไปได้ไหมคะ หลวงพ่อ : อย่างนี้เขาเรียกว่า “ทำบุญหวังถูกหวย” ก็มีคำแนะนำ ของหลวงปู่วัดปากน้ำ ที่ท่านเคยให้ไว้ เรื่องมีอยู่ว่า มีคนไปขอหวยท่าน โดยบอกว่า “ถ้าถูกหวย แล้วจะนำเงินมาทำบุญ” ท่านก็เขียนใส่กระดาษพับแล้วส่งให้ อีกทั้งสั่งกำชับว่า “เลขเด็ด” แต่อย่าเพิ่งเปิดตอนนี้ ให้ไปเปิดที่บ้าน ก่อนเปิดต้องทำให้ถูกหลักวิชชา คือ อาบน้ำให้เนื้อตัว สะอาดเสียก่อน กินข้าวให้อิ่มกาย สวดมนต์ไหว้พระให้อิ่มใจ แล้ว ค่อยเปิดดู เขาก็ไปทำตามหลักวิชชาแล้วเปิดดู ก็เจอข้อความว่า “การเล่นหวย ยิ่งเล่น ยิ่งฉิบหาย” หมายความว่า มีเท่าไรมันก็ หายไปหมดเลย ลูกไปคิดเอาเองก็แล้วกันว่า ควรจะเปลี่ยนคำ อธิษฐานใหม่หรือเปล่า คนจะถูกหวย เพราะมีทานบารมีในอดีต แล้วอธิษฐานมา …

ทำบุญหวังถูกหวย Read More »

สาธุชน : บุญในพระพุทธศาสนา กับบุญสังคมสงเคราะห์โลกที่ลูกทำ จะส่งผลแตกต่างกันอย่างไร การทำบุญกับวัดในญี่ปุ่น จะได้ผลบุญแตกต่างจากวัดไทยอย่างไรคะ หลวงพ่อ : บุญสังคมสงเคราะห์กับบุญที่ทำในพระพุทธศาสนา จะส่งผลต่างกัน คือ บุญที่ทำในพระพุทธศาสนาจะส่งผลให้ เกิดในร่มเงาของพระพุทธศาสนา อีกทั้งมีฐานะร่ำรวยมาก ๆ คือ เกิดเป็นชาวพุทธแท้และรวยเหมือนท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐีหรือ มหาอุบาสิกาวิสาขา ส่วนบุญที่สงเคราะห์โลก เช่น สร้างโรงเรียน โรงพยาบาล ช่วยเหลือคนยากคนจนก็จะทำให้มีฐานะร่ำรวย แต่จะน้อยกว่า เนื่องจากผู้รับไม่ได้เป็นแหล่งเนื้อนาบุญ และอาจไม่ได้เกิดในร่มเงา ของพระพุทธศาสนา เพราะใจไม่ได้ผูกพันกับพระพุทธศาสนา แต่ ก็ควรทำควบคู่กันทั้งสองอย่าง ต้องช่วยเหลือเกื้อกูลกัน ไม่ว่าจะทำบุญกับวัดไหนที่ไหนก็ตามก็ต้องดูว่า ท่าน บำเพ็ญสมณธรรมหรือไม่ ประพฤติพรหมจรรย์หรือเปล่า อุดมไป ด้วยศีล สมาธิ ปัญญา เพียงใด เป็นต้น ถ้าครบองค์ประกอบทุกอย่าง ก็ได้บุญมาก ๑ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๐ โอวาท หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา คำตอบคุณครูไม่ใหญ่ เล่ม ๑ …

บุญสงเคราะห์โลกกับบุญในพระพุทธศาสนา Read More »

ภิกษุ หลวงพ่อครับทำไมคนที่บริจาคมากจึงได้รับพระ ของขวัญจากมือหลวงพ่อ ส่วนคนที่บริจาคน้อยได้รับพระ ของขวัญจากพระอาจารย์ครับ หลวงพ่อ : ที่จริงอยากจะแจกด้วยมือตัวเองทั้งหมดนะ เพื่อจะได้มี โอกาสแนะนำเขาว่า ควรทำอย่างไร แต่คนมันเยอะ เวลาน้อย ติด ที่เวลาแค่นั้นเอง เวลาหลวงพ่อจะมอบให้ หลวงพ่อก็นึกอธิษฐาน ขอให้พระอาจารย์ทุกรูปที่มารับพระจากมือหลวงพ่อให้เป็น ตัวแทนช่วยไปทำหน้าที่แจกให้หน่อยเถอะ จะได้ทั่วถึง แล้วก็ ประหยัดเวลา จะได้เอาเวลาที่เหลือนั่งหลับตากันก็แค่นั้นเอง เหตุผลไม่มีอะไรนอกเหนือจากนี้ ๑๗ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๓๙ โอวาท หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา คำตอบคุณครูไม่ใหญ่ เล่ม ๑ https://www.dhamma01.com/book/48 ๑๗ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๓๙

เราตั้งจิตอธิษฐานอย่างไร พลังบุญเป็นกระแสบุญธาตุ อันบริสุทธิ์ก็จะส่งเอาไปใช้ให้เป็นอย่างนั้นอย่างนี้ตามความ ปรารถนาของเรา ถ้าเราตั้งความปรารถนาใหญ่ กำลังบุญก็จะต้องพอเหมาะ พอสมกัน เช่น ปรารถนาจะเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า กำลังบุญก็ ต้องเต็มเปี่ยมบริบูรณ์ทั้ง ๓๐ ทัศ จึงจะเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ได้ เพราะฉะนั้นพระบรมโพธิสัตว์จึงไม่ได้ทำความดีครั้งเดียว อธิษฐานครั้งเดียว แต่ทำนับครั้งไม่ถ้วน นับชาติไม่ถ้วน เพราะฉะนั้น คำอธิษฐานจะสำเร็จหรือไม่นั้นก็ขึ้นอยู่ กับพลังบุญที่มี ซึ่งก็แล้วแต่ว่าสิ่งที่เราปรารถนานั้นมันเล็ก ปานกลาง หรือยิ่งใหญ่ขนาดไหนที่จะพอเหมาะพอดีกัน เหมือนเรามีเงินนิดหน่อย แต่อยากจะไปซื้อบ้านใหญ่โต รถเก๋งหรู ๆ มันก็ต้องพอเหมาะกับเงินที่เรามี บุญก็เช่นเดียวกัน จะต้องพอเหมาะกับสิ่งที่เราได้ตั้งความปรารถนาเอาไว้ เมื่อยังมี ไม่พอ ก็ต้องค่อย ๆ สั่งสมกันไป ๔ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๔๗ โอวาท หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา คำตอบคุณครูไม่ใหญ่ เล่ม ๑ https://www.dhamma01.com/book/48 ๔ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๔๗

ภิกษุ เวลาไปบอกบุญ ทำไมวัดนี้ชอบกำหนดว่าจะต้อง ทำบุญเท่านั้นเท่านี้ครับ หลวงพ่อ : การมีเป้าหมาย จะทำให้มีกำลังใจ มีแรงฮึดที่จะก้าว ไปสู่ตรงนั้นได้อย่างเต็มที่ ถ้าไม่มีเป้า เราก็ทำไปตามกำลัง ไม่ได้ เต็มกำลัง ก็แค่นั้นเอง ที่ให้เขาตั้งเป้าเอาไว้ จะได้มีเป้าในใจว่า เราถึงเป้าที่เราตั้งไว้ หรือยัง สมมติว่า เป้าจะเป็นประธานรอง เราทำคนเดียวไหวไหม ถ้าไม่ไหวเราก็ไปชวนเขามาทำ ทำตอนนี้ได้แค่นี้ ยังไม่พอ ก็ไปตาม คนมาอีก มาเติมให้ถึงเป้า จะได้มีกำลังใจทำ ทุ่มกันอย่างเต็มกำลัง ถ้าไม่มีเป้า เราก็จะทำกันเรื่อย ๆ และที่สำคัญ เราทำเพื่อใคร ก็เพื่อตัวเราเอง ถ้าเราเชื่อ เรื่องกฎแห่งกรรม หว่านพืชอย่างไรได้ผลอย่างนั้น เราทำอย่างไร เราได้อย่างนั้น การตั้งเป้าไว้สูง ๆ จะทำให้เรามีกำลังใจสูง คนที่มาวัดนี้เยอะทั้งเศรษฐีและไม่ใช่เศรษฐี เศรษฐีเงินล้าน พอจะชวนทำบุญ บางทีร้อย ห้าร้อย เขารู้สึกว่าเยอะแล้ว แล้วเขา ก็คุ้นอยู่อย่างนั้น หลวงพ่อเลยมาปฏิวัติใหม่หมด แนะนำเขาไปว่า ทีเอาเงินไปทำอย่างอื่นไม่เกิดประโยชน์ …

ทำไมวัดนี้ชอบกำหนดต้องทำบุญเท่านั้นเท่านี้ Read More »

การอธิษฐานจิตไม่ใช่เป็นความโลภ หรือค้ากำไรเกินควร เราจะเอาไปเปรียบเทียบกับธุรกิจไม่ได้ อธิษฐานจิต คือ การตั้งเป้าหมายว่า ในอนาคตเราอยากจะ เป็นอะไร เราปรารถนาอย่างไรเราจึงอธิษฐาน แล้วบุญก็จะเป็นพลัง สนับสนุนให้เป็นไปตามความปรารถนานั้น ซึ่งไม่เกี่ยวกับความโลภ ถ้าความโลภเกิดขึ้น บุญก็ไม่เกิด เพราะมันตรงกันข้าม และเราก็กำลังเดินตามรอยพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทุกครั้งที่ พระองค์ทำความดีไม่ว่าทำเล็กทำน้อย พระองค์ปรารถนาพุทธภูมิ ทั้งนั้นซึ่งเป็นภูมิอันใหญ่ ถวายดอกไม้บูชาพระเจดีย์ก็ปรารถนาเป็น พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ถ้าเราคิดว่า อย่างนี้เป็นการค้ากำไรเกินควร มันก็ไม่ถูก แต่ว่าพระองค์กำลังสั่งสมบุญเพื่อไปสู่เป้าหมายนั้น อย่างนี้เรียกว่า อธิษฐานบารมี คือกำลังสั่งสมบุญทีละเล็กทีละน้อย เหมือนจอมปลวกค่อย ๆ ก่อตัวจากดินก้อนเล็ก ๆ ขึ้นไป หรือ เหมือนสร้างตึกก็ต้องค่อย ๆ ก่อสร้างจากฐานรากขึ้นไปจนกว่าจะ ไปถึงเป้าหมายของตึกที่ได้ตั้งใจไว้ ๔ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๔๗ โอวาท หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา คำตอบคุณครูไม่ใหญ่ เล่ม ๑ https://www.dhamma01.com/book/48 ๔ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๔๗

ภิกษุ หลวงพ่อครับ โยมถามว่า เวลาคนมาทำ บุญกับวัดเรามาก ๆ แล้ววัดจน ๆ ในประเทศไทย เขาจะอยู่กันอย่างไร หลวงพ่อ : ก็ให้ทำตามหลักที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงว่าไว้ คือ ศรัทธามีที่ไหน เราก็ไปทำที่นั้น ก็มี ๒ ประเภทนะ ทำเพราะสงสาร เนื่องจากวัดนั้นจน กับทำเพราะวัดนี้ทำงาน ก็มาสนับสนุนกัน แล้วแต่รสนิยมของใคร ถ้าสงสารก็ไปช่วยกัน วัดพระธรรมกายไม่ใช่วัดรวยนะ แต่เป็นวัดทำงาน มาช่วยกัน คนละเล็กละน้อยก็ทำงานกันไป ส่วนวัดที่คนไม่ค่อยเข้า มันก็ น่าคิด ทำไมเขาไม่เข้าวัด หรือไม่ค่อยมีคนไปสนับสนุนจนกระทั่ง วัดทรุดโทรม หรือมีพระน้อย เพราะปกติคนอยากจะทำบุญ อยาก จะได้บุญ วัดก็มีอยู่ พระก็มีอยู่ แต่ทำไมเขาไม่ไปสนับสนุน ปล่อย ให้เป็นอย่างนั้น จนกระทั่งญาติโยมเกิดความสงสาร แต่วัดพระ ธรรมกายเขาไม่ค่อยสงสาร เขามาเพราะจะมาเรียนธรรมะ เขาได้ ประโยชน์ เขาเลยช่วยกันสนับสนุน บางทีก็มีคำถามต่อ ทำไมต้องมาทำเฉพาะที่วัดพระธรรมกาย หลวงพ่อก็บอกเขาไปว่า “เพราะวัดนี้มีธรรมกาย” …

ถ้าคนทำบุญกับวัดพระธรรมกายมาก ๆ แล้ววัดจน ๆ ล่ะ Read More »