วันแห่งการบรรลุธรรมของหลวงปู่
ให้น้อมระลึกถึงวันที่ท่านได้บรรลุธรรมกายที่โบสถ์วัดโบสถ์บนบางคูเวียง จังหวัดนนทบุรี ในกลางพรรษาที่ 12 ของท่าน ที่ท่านเอาชีวิตเป็นเดิมพัน หยุดนิ่งอย่างเดียว เมื่อท่านตั้งสัตยาธิษฐานว่า ถ้าไม่ได้บรรลุธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าบรรลุ ก็จะไม่ลุกจากที่ ท่านก็ทิ้งทุกอย่างปล่อยวางทุกสิ่งแล้วก็นิ่งอย่างเดียว นิ่งอย่างสบายๆ ตั้งแต่ตอนหัวค่ำเรื่อยไปถึงตอนดึก ใจท่านปล่อยวางในทุกสิ่ง ทิ้งทุกอย่างปล่อยวางทุกสิ่ง แล้วก็นิ่งอย่างเดียว ไม่ได้คิดอะไรที่นอกเหนือจากนี้ คือ ไม่ได้คิดอะไรเลย ปล่อยใจให้โล่งว่าง ผ่อนคลาย ไม่ยึดมั่นถือมั่นในสิ่งใดเลย เมื่อใจของท่านไม่ผูกพันต่อคนสัตว์สิ่งของ ใจของท่านก็วิ่งไปเรื่อยๆ ค่อยๆโล่ง ว่าง ธาตุแห่งความบริสุทธิ์ก็ปรุงใจของท่านให้ค่อยๆหยุดนิ่งๆนุ่มๆอย่างสบายๆ โดยไม่ติดข้องกับสิ่งใดเลย ใจมีแต่ใสๆเยือกเย็น พอถูกส่วนใจของท่านก็ตกศูนย์เข้าไปสู่ภายใน เหมือนหล่นจากที่สูงท่านก็นิ่งไปอย่างเดียว พอตกศูนย์ถึงที่สุด ก็มีดวงธรรมลอยขึ้นมาเป็นดวงใสๆ ปรากฏเกิดขึ้นที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 เป็นดวงที่ใสบริสุทธิ์ ประดุจเพชรลูกที่เจียรนัยแล้วไม่มีตำหนิเลย กลมรอบตัวเหมือนดวงแก้ว สว่างเหมือนดวงอาทิตย์ยามเที่ยงวัน แต่ว่าใสเย็นเหมือนแสงจันทร์ในคืนวันเพ็ญ ปรากฏเกิดขึ้นมาพร้อมกับความสุขและความบริสุทธิ์ ความสุขที่ไม่มีประมาณก็บังเกิดขึ้นกับท่าน ความบริสุทธิ์ของใจที่เกลี้ยงๆไม่ยึดติดอะไรเลย โล่ง ว่าง ใสใส ความสุขความบริสุทธิ์นี้ก็มาพร้อมกับดวงทำใสอยู่ในกลางกาย ค่อนคืนท่านก็ได้บรรลุธรรม แล้วท่านก็รำพึง ว่า “มันยากอย่างนี้เอง “ ต้องเห็นคิดรู้รวมหยุดเป็นจุดเดียวกัน นิ่งอย่างเดียวจึงจะบังเกิดขึ้น แล้วท่านก็รักษาดวงธรรมนั้นต่อไปอีก …