หนังสือ คำตอบคุณครูไม่ใหญ่ 1

ทีนี้ พอสร้างใหญ่ก็มีคำถามมาอีกแล้ว ทำไมไม่ช่วยคนยาก คนจนบ้าง ก็ถามว่า เราจะช่วยแบบยั่งยืน หรือว่าช่วยแบบชั่วคราว มันต้องดูตรงนี้ด้วย จริง ๆ แล้วการสงเคราะห์เพื่อนมนุษย์ ครูไม่ใหญ่ได้ชวน คนไปช่วยสงเคราะห์เวลาที่เห็นเขาตกทุกข์ได้ยากก็ดี หรือประสบ เหตุเภทภัยต่าง ๆ น้ำ ท่วม ไฟไหม้ที่เกิดขึ้นทุกแห่งหนก็ทำ มาอย่าง ต่อเนื่องนะ แต่เขาไม่เห็นเท่านั้นเอง เพราะไม่ได้เอามาให้เขาเห็น เมื่อก่อนไม่เข้าใจนะ ไปต่างจังหวัดเห็นป้าย เอ๊ะ! ทำบุญ ๑,๐๐๐ บาท ทำไมต้องขึ้นป้าย โดยผู้ทรงเกียรติท่านนั้น ท่านนี้ ต้องขนาดนี้เลยเหรอ หรือไปช่วยทีเดียว คุยหลายที ไปแจกเสื้อผ้า แจกอาหาร แจกทีเดียว แล้วก็ย้ายที่ไปที่โน่น ที่นี่ ตอนหลังเพิ่ง เข้าใจว่า มือหนึ่งถือขวาน อีกมือหนึ่งต้องตีฆ้องร้องป่าว ไม่อย่าง นั้นเขาไม่รู้ว่าเราทำงาน อ๋อ ชาวโลกเขาชอบแบบนี้กันนะ ตอนนี้มี จานดาวธรรมแล้ว ๑ บาท ก็ต้องประกาศ ตอนนี้ทำอย่างนั้น อย่างนี้ …

วัดพระธรรมกายทำไมสร้างใหญ่โตน่าจะนำเงินไปสร้างโรงเรียน โรงพยาบาล
หรือสงเคราะห์โลก ช่วยเหลือคนยากจนบ้าง Read More »

เขาว่าพระขี้เกียจ แต่ครูไม่ใหญ่ว่า ขี้เกียจเป็นพระไม่ได้ หรอก เขาไม่มาเห็นตอนพระทำงานนะ แต่ครูไม่ใหญ่ไม่ได้ถูก กล่าวหาว่าขี้เกียจนะ เขาบอกว่าขยันเกินไป ทำอะไรก็ไม่รู้เยอะ แยะไปหมด ที่ทำก็ทำเพื่อส่วนรวม เราก็ได้ ส่วนรวมก็ได้ เพราะ การเกิดมาเป็นมนุษย์ มันเกิดยาก แต่ตายง่าย มีบุญมากเกิดมาเจอ พระพุทธศาสนา เจอวิชชาธรรมกายด้วย เพราะฉะนั้นมีโอกาสได้ ตักตวงบุญ เราก็เลยลุยสะบั้นหั่นแหลก ทั้งทำด้วยตัวเองด้วย และ ชวนคนอื่นเขาทำด้วย ที่จริงไม่ได้ขยันเกินไปนะ ยังมีสิ่งที่อยากจะ ทำอีกเยอะแยะ แต่ทำได้เท่าที่เห็น โอวาท หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา คำตอบคุณครูไม่ใหญ่ เล่ม ๑ https://www.dhamma01.com/book/48

มีคนถามว่า ทำไมต้องสร้างวัดใหญ่ ที่สร้างใหญ่ ๆ ก็สร้าง ให้เขานะ ลำพังตัวเองอยู่เล็ก ๆ แต่ที่สร้างใหญ่ เพราะคนมาเยอะ สร้างเล็ก ๆ สถานที่ไม่พอรองรับ เขาต้องไปนั่งตากแดด ตากฝน ตั้งแต่ศาลาจาตุมหาราชิกาในวัด จุได้ ๕๐๐ คน ก็คิดว่าจะ เอาแค่นั้น ก็มากัน ๕,๐๐๐ คน ก็ต้องไปเช่าเต็นท์เป็น ๑๐๐ เต็นท์มา เรียงต่อ ๆ กัน อยู่ใต้เต็นท์มันก็ไม่ค่อยสบาย ทั้งร้อน ทั้งอบ แต่เขาก็ มากัน จนกระทั่งล้นเต็นท์อีก เอากลดไปปัก นั่งในกลด เอาร่มชูชีพ ที่เขาไม่ใช้แล้วมากาง ก็อยู่กันไปอย่างนั้น เห็นแล้วก็สงสารพุทธ บริษัทญาติโยมที่เขารักการปฏิบัติธรรมต้องมาลำบาก ตากแดด ตากลม ตากฝน แต่ทำไมเขามากันได้ ก็คิดจะอนุเคราะห์เขา ต่อมาก็ขยับมาสร้างสภาหลังคาจาก จุได้ ๑๐ ,๐๐๐ คน สร้างคร่อมเนื้อที่ ๑๐ …

วัดพระธรรมกายทำไมสร้างใหญ่โต Read More »

ธรรมทายาทหญิง : เวลานั่งสมาธิลูกจะเป็นคนคิดมาก จะนิ่งสงบภายในเวลาแค่ ๑ – ๒ นาที นอกนั้นก็ฟุ้งค่ะ หลวงพ่อ : ต้องนั่งสม่ำเสมอทุกวัน ต้องมีชั่วโมงหยุด ชั่วโมงนิ่ง ชั่วโมงกลางเยอะ ๆ มีพระธรรมทายาท ท่านถามหลวงพ่อว่า ตอนหลวงพ่อนั่ง ใหม่ ๆ เป็นอย่างไรบ้าง หลวงพ่อก็บอกว่า นั่งใหม่ ๆ ก็เมื่อย นั่งมืด นั่งฟุ้ง นั่งหลับ นั่งท้อ นั่งน้อยใจในโชควาสนาบารมี นั่งไปด้วยก็บ่น ไปด้วย ก็เป็นอย่างที่ลูก ๆ เป็นนั่นแหละ ไม่ใช่ของอัศจรรย์หรือของ แปลก หรือเราเป็นคนเดียว แต่ตอนนั้นหลวงพ่อเข้าใจว่า หลวงพ่อ เป็นคนเดียวในโลก ก็บ่นรำพึงกับคุณยาย คุณยายก็ให้กำลังใจ ให้คำแนะนำ ก็ทำความเพียรไปเรื่อย ๆ แต่มันก็ไม่ได้ผล เพราะ ตอนนั้นอยากได้มาก ๆ มาได้ผลตอนที่ปลงตกแล้ว ตอนนั้นปี พ.ศ. ๒๕๐๖ …

นั่งสมาธิแล้วฟุ้ง Read More »

สามเณร : ตอนสมัยหลวงพ่อเรียนธรรมะกับคุณยายใหม่ๆ หลวงพ่อฝึกอย่างไรครับ หลวงพ่อ : ก็ฝึกอย่างที่สอนลูกเณรอย่างนั้นแหละ ในใจลึก ๆ ของหลวงพ่อ ตอนก่อนเข้ามหาวิทยาลัย มัน แสวงหาคำตอบหลาย ๆ ข้อ เช่น นรกมีจริงไหม สวรรค์มีจริง ไหม มนุษย์มาจากไหน แล้วก็แสวงหาความรู้เหล่านี้จากครูบา อาจารย์ต่าง ๆ อ่านตำราบ้าง แต่ก็ไม่มีใครตอบหลวงพ่อได้ ไปถาม ครูบาอาจารย์ที่ท่านเป็นพระ ส่วนใหญ่บอกว่า น่าจะมีนะ เพราะ พระไตรปิฎกว่าอย่างนั้นอย่างนี้ ก็ไม่ค่อยถูกใจหลวงพ่อเท่าไร แต่ก็เกรงใจท่าน ไม่ได้ถามต่อ จนกระทั่งมาเจอยาย ก็ไปถามคำถามเดิม “นรกสวรรค์มี จริงไหม” ท่านบอกว่า “มี” “แล้วไปได้ไหม” “ได้” “ยายเคยไป หรือเปล่า ” “เคย” “คุณจะไปไหมล่ะ เดี๋ยวยายจะพาไป” “งั้น คุณ ทำอย่างนี้ ๆ นะ” ก็นั่งไป หลวงพ่อก็อยากรู้อยากเห็น …

หลวงพ่อฝึกธรรมะใหม่ ๆ Read More »

ภิกษุ หลวงพ่อครับ ที่หลวงพ่อเล่าว่า เคยนั่งธรรมะกับคุณยาย แล้วท่านบอกว่า ให้ใจเย็น ๆ ตอนนั้นหลวงพ่อฝึกอย่างไรครับ หลวงพ่อ : ก็ฝึกอย่างพวกเราฝึกนี่แหละ ฝึกธรรมดา ท่านสอนว่า การเห็นข้างในกับข้างนอกมันต่างกัน ข้างนอก เราเห็นได้ทันที แต่การเห็นข้างในมันต้องค่อยเป็นค่อยไป ค่อย ๆ เห็น จากไม่มีจนกระทั่งเห็นว่ามี จากเลือนรางก็ค่อย ๆ ชัดขึ้น จากชัดน้อยก็ไปชัดมาก จากชัดมากก็ยิ่งชัดมากยิ่งขึ้น เพราะฉะนั้น ให้ทำความเข้าใจ และรู้จักกับวิธีการเห็นข้างใน ว่า มันเป็นแบบนี้ ก็ต้องทำแบบนี้ เมื่อเราเข้าใจมัน รู้จักมันอย่าง ดีแล้ว เพราะฉะนั้นเราจะไปฮึดฮัดหรือหงุดหงิดในกรณีที่ไม่ได้ดังใจ มันไม่ได้ แล้วจะใช้วิธีบังคับให้ชัด มันก็ไม่ได้ผล เพราะคนละวิธีกัน เหมือนเอามีดผ่าฟืนไปปอกผลไม้มันไม่ได้ หรือเอามีดปอกผลไม้ ไปผ่าฟืนก็ไม่ได้ ของใครก็ของมัน พอท่านสอนให้ทำความเข้าใจตรงนี้ ก็มาทดลองทำ ใหม่ ๆ ก็ยังไม่ค่อยได้ผล เพราะเราคุ้นกับการเห็นอะไรได้ดังใจ หรือเห็น อะไรไม่ชัด เราก็ต้องไปเพ่ง ทำตาหยี ๆ …

นั่งธรรมะต้องใจเย็น ๆ Read More »

ภิกษุ เมื่อสมัยหลวงปู่วัดปากน้ำ ท่านมีการฝึกพระภิกษุสามเณรอย่างไรบ้างครับ หลวงพ่อ : ท่านฝึกทุกเช้าเลย วันละ ๑๐ นาที ฝึกทั้งวัด แล้วท่าน ก็สอนให้คิดแบบพระ พูดแบบพระ ทำแบบพระ ท่านก็หยิบเอา พระวินัยบ้าง เสขิยวัตรบ้างมาเทศน์สอน ส่วนพวกทำวิชชา ท่านก็จะสั่งให้ใจอยู่ภายในตลอด ไม่ว่า จะไปฉัน หรือทำอะไรก็แล้วแต่ ใจต้องอยู่ตรงนั้น หลุดไม่ได้ ท่าน ใช้งานบ่อย หลุดท่านก็ดุเอา สมมติว่า ท่านบุญเยี่ยมนั่งธรรมะดี หลวงปู่วัดปากน้ำมี แขกมาหาท่าน ท่านก็จะเอาท่านบุญเยี่ยมมานั่งใกล้ ๆ พอแขก เข้ามากราบ “หลวงพ่อเจ้าขา คนนั้นเจ็บ คนโน้นป่วย” ท่านก็ต้อง แก้ไป “หลวงพ่อเจ้าขาฝนตกที่โน่น” ท่านก็ต้องเป็นเจ้ากรมอุตุฯ “หลวงพ่อเจ้าขา พ่อตายแม่ตายไปอยู่ที่ไหน” ท่านก็หันมา “อ้าว ท่านบุญเยี่ยม อยู่ตรงไหน” ท่านบุญเยี่ยมก็ต้องค้นไป ท่านใช้ช่วยเวลารับแขก ซึ่งมันสารพัดเรื่อง ช่วยทุกข์มนุษย์ ทั้งนั้น ท่านใช้อย่างนี้อยู่ตลอด เพราะฉะนั้นไม่คล่อง …

หลวงปู่มีวิธีฝึกพระภิกษุสามเณรอย่างไร Read More »

ภิกษุ ทำไมจะศึกษาวิชชาธรรมกาย ต้องมาที่วัดพระ ธรรมกาย ไม่ไปที่วัดปากน้ำต้นแหล่ง หรือว่าไปที่ลูกศิษย์ หลวงพ่อวัดปากน้ำรูปอื่น ๆ ครับ หลวงพ่อ : ไปที่ไหนก็ได้ที่มีความมั่นใจว่าจะได้ศึกษาวิชชา ธรรมกาย เรามั่นใจตรงไหน เรามีความศรัทธาตรงไหน เราก็ไป ตรงนั้น เหมือนหลวงพ่อมีความมั่นใจที่คุณยาย หลวงพ่อก็ไปที่ยาย ก่อนหน้านี้ก็ไปวัดอื่นมาทั่ว แล้วมาสรุปที่วัดปากน้ำ ในวัดปากน้ำ ก็ไปทั่วหมด แล้วก็มาสรุปที่คุณยาย ทั้ง ๆ ที่บุคลิกของท่าน ถ้าไปเทียบกับครูบาอาจารย์ต่าง ๆ ท่านสู้เขาไม่ได้ รูปร่างท่านจะผอมบาง แต่หลวงพ่อดูหลาย ๆ อย่าง ไม่มีใครเหมือนท่าน ดูตั้งแต่เรื่องหยาบของท่านไปก่อน เพราะคน จะทำงานละเอียดได้ จะต้องทำงานหยาบให้ละเอียดก่อน ท่านจะ ประณีต มีความสะอาด มีระเบียบ แสดงว่าจิตใจของท่านมีระเบียบ มีวินัย ควบคุมตัวเองได้ ท่านจะพูดแต่พอดี พูดเป็นอรรถเป็นธรรม เรื่องอื่นไม่คุย เลย และไม่ว่าร้ายใคร ชมก็ไม่ค่อยชม หลวงพ่อไม่เคยได้ยินยาย ชมเลย ไม่เคยได้รับคำชมจากยาย …

จะศึกษาวิชชาธรรมกายต้องมาเฉพาะที่วัดพระธรรมกายหรือ Read More »

วัดพระธรรมกายไม่ใช่พุทธพาณิชย์นะ มีแต่เขาแต่งตั้งให้ ว่าเป็นพุทธพาณิชย์ แต่ความจริงไม่ใช่ เพราะไม่ได้ค้าขายอะไร เลย มีแต่เชิญชวนเขามาสร้างพระ มาสร้างบุญกุศล ก็เหมือน กับบรรพบุรุษปู่ย่าตายายของเราที่เขาทำกันมา แต่แปลกตรงที่ ถ้าครูไม่ใหญ่ทำ กลับกลายเป็นพุทธพาณิชย์ ทุกคนที่มาร่วมบุญ เขาก็มาทำด้วยความสมัครใจ เต็มใจ เมื่อร่วมบุญแล้วก็มีของขวัญให้เพื่อเอาไว้ระลึกนึกถึงบุญ ไม่ใช่เป็น ของขาย หรือของขลัง จะเอาหรือไม่เอาก็ได้ ไม่ได้ว่าอะไรเลย คือ ให้ไว้เพื่อระลึกนึกถึงบุญ เพราะความทรงจำเรามีจำกัด มันเสื่อมลง เมื่อกาลเวลาผ่านไป พอเห็นของขวัญ อ๋อ วันนั้น เดือนนั้น ปีนั้น เราได้ทำบุญอย่างนั้น ที่นั่น ที่นี่ ใจจะได้ปลื้มปีติ บุญก็เกิด เพราะฉะนั้น ขอยืนยันว่า “วัดพระธรรมกาย ไม่ใช่ พุทธพาณิชย์” ๕ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๗ โอวาท หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา คำตอบคุณครูไม่ใหญ่ เล่ม ๑ https://www.dhamma01.com/book/48 ๕ …

วัดพระธรรมกายเป็นพุทธพาณิชย์จริงหรือ Read More »

“พระ” อยู่เหนือความรวย ความจน ไม่ได้คิดเรื่องรวย ไม่ได้คิดเรื่องจน มันเหนือตรงนั้นไปแล้ว วัดก็เหมือนกันอยู่เหนือคำว่า “วัดรวย” หรือ “วัดจน” “วัด” เป็นเครื่องวัดของคนเข้าวัดว่า กิเลสหรือสิ่งไม่ดีหมด ไปแค่ไหน ยังเหลืออีกแค่ไหน และเป็นสถานที่ตักตวงบุญ เป็น แหล่งเนื้อนาบุญ เป็นแหล่งแห่งความรู้อันบริสุทธิ์ของพระสัมมา สัมพุทธเจ้าที่จะทำให้เราดำเนินชีวิตได้ถูกต้อง ไม่ผิดพลาด มีสุคติ เป็นที่ไป มีเป้าหมายคือพระนิพพาน เราจะมองที่ถาวรวัตถุ หรือจำนวนคนเข้าวัดว่า วัดนี้รวย วัดนี้จน ไม่ถูกนะ วัดหลวงปู่หลวงตาหลาย ๆ วัดที่ต่างจังหวัด ท่านมีแค่กุฏิ หลังเล็ก ๆ มีทางจงกรม มีที่พักกลางวัน มีศาลาอเนกประสงค์ ที่ ท่านทำอย่างนั้น เพราะมีวัตถุประสงค์ต้องการปลีกวิเวกเพื่อให้ กายสงัด ใจจะได้สงัด กิเลสจะได้หมดไป นั่นวัตถุประสงค์ของท่าน ไม่ใช่ท่านจน ถ้าท่านจะสร้างให้ใหญ่โตท่านก็ทำได้ แต่ท่านไม่ได้มี วัตถุประสงค์อย่างนั้น ใครมีบุญอยากได้บุญก็มาฟังธรรม ไม่มีใคร มา ท่านก็ปฏิบัติธรรมของท่านไป มันแล้วแต่วัตถุประสงค์ วัดใหญ่ …

วัดพระธรรมกายรวยแล้ว Read More »

มาบวชเป็นพระ ไม่ใช่ว่าหมดหนทางทำมาหากิน ไม่ใช่ด้อย โอกาส แต่อิ่มตัวในการแสวงหาโลกิยทรัพย์ มีความปรารถนาอัน สูงส่งอยากจะแสวงหาอริยทรัพย์ ทรัพย์ภายใน เป็นเครื่องปลื้มใจ และมีความสุข ความสุขชนิดนี้ไม่ต้องอาศัยวัตถุจึงไม่พะรุงพะรัง มีวัตถุแค่บริขาร ๘ เพียงพอต่อความจำเป็นของร่างกาย สิ่งที่ท่านปรารถนา คือ อริยทรัพย์ ดังนั้นเป้าหมายการ แสวงหาจึงต่างจากคฤหัสถ์ วิธีการแสวงหาทรัพย์ของพระจึง แตกต่างจากฆราวาส ฆราวาสหาทรัพย์ต้องเคลื่อนไหว ต้องวิ่งเต้น มีใต้โต๊ะ ข้างโต๊ะ บนโต๊ะ มีสารพัด แต่วิธีหาทรัพย์ภายในของพระ ต้องหยุดนิ่งเฉย ๆ นั่งนิ่ง ๆ จะยืน จะเดิน จะนอนก็ต้องนิ่ง ๆ ถ้าเรามองดูแบบคนที่ไม่เข้าใจก็นึกว่า พระขี้เกียจ ไม่ทำมา หากินแบบชาวโลก ตอนเช้าตื่นขึ้นมาก็ถือบาตรไปขออาหารเขา เลยมองตื้น ๆ แค่นั้น เราจะมองแค่ผิวเผินแค่นี้ไม่ได้ น้ำยังมีทั้ง น้ำตื้นน้ำลึก บางทีเราเห็นน้ำตื้น ๆ พอกระโดดลงไปจมน้ำตายก็มี เพราะมันลึก นิ่งแต่ลึก ตอนเช้าพระไปบิณฑบาต แค่ขอแบ่งปันอาหารบ้านละคำ ไม่ได้ทำให้บ้านนั้นยากจนเลย …

บางคนมองว่าพระขี้เกียจ เอาเปรียบสังคม Read More »

ทำไมสร้างวัดใหญ่ ก็คนมาเยอะ จึงสร้างใหญ่ เพราะความ สงสารผู้มีบุญทั้งหลายจะต้องมาตากแดด ตากลม ตากฝน ก็เลย สร้างอาคารแบบง่าย ๆ มีแค่หลังคา มีผนังนิดหน่อย จะได้มา ปฏิบัติธรรมร่วมกัน แล้วก็มาช่วยกันทำความสะอาด จริง ๆ แล้ว ครูไม่ใหญ่อยากอยู่เฉย ๆ จังเลย แต่พออยู่เฉย ๆ ก็หาว่า พระขี้เกียจอีก พระบวชมาแล้ว ไม่ได้ทำอะไร พอพระจะ ทำหน้าที่ของพระ งานของพระ ก็ว่าอีก มันเป็นอย่างนี้นะ กว่าจะคิดโปรเจกต์ก็ยากแล้ว ออกแบบยากอีก ไปหาเงิน มาสร้างยิ่งยาก เพราะครูไม่ใหญ่ไม่ได้ออกไปหา ลูก ๆ ออกไปหา ทั้งนั้น ลำบากกันทุกคน แต่ใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส หาเงินมาก็ยาก มาสร้างก็ยากอีก ตามดูแลรักษายิ่งยาก แต่ ทั้งหมดนี้เป็นศาสนประโยชน์ ถ้าเป็นโรงเรียน ก็เป็นโรงเรียนสอนวิชชาชีวิต คล้าย ๆ กับ ชวนคนไปสร้างโรงเรียนที่สอนวิชาชีพทางโลก เรื่องทำมาหากิน …

ทำไมสร้างวัดใหญ่ Read More »

การที่เรารักษาพระพุทธศาสนาเอาไว้ ก็เพื่อตัวเราและชาวโลก ไม่ได้แข่งกับใคร คำสอนในพระพุทธศาสนามีความจำเป็นในการดำเนินชีวิต ที่ถูกต้องของทุกคนเป็นอย่างมาก แม้วันนี้เพื่อนมนุษย์ทั้งหลาย ยังไม่เข้าใจ เขายังไม่มีเวลามาศึกษา ก็ไม่เป็นไร เรายังคงรักษา ความรู้ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเอาไว้ สักวันหนึ่งเมื่อบุญเก่าเขา ได้ช่องส่งผล เขาจะเกิดความรู้สึกว่า มีบางสิ่งลึก ๆ กระตุ้นเตือน จิตสำนึกให้เขาอยากมาศึกษาเรียนรู้เรื่องราวความเป็นจริงของชีวิต ขึ้นมา ตอนนั้นความรู้ตรงนี้จะเป็นประโยชน์ต่อเขา ความรู้ในพระพุทธศาสนา เป็นความรู้สากลที่ทุกคนจะ ต้องศึกษา ต้องเรียนรู้ ไม่รู้ไม่ได้ ไม่รู้อันตราย เพราะจะทำให้ ดำเนินชีวิตไม่ถูกต้อง ดังนั้นที่เรารักษาพระพุทธศาสนาเอาไว้ก ็ เพื่อการนี้ ไม่ได้ไปแข่งกับใคร เพราะคู่แข่งของเราคือเวลา เราต้อง ทำงานแข่งกับเวลา เนื่องจากเรามีเวลาอยู่ในโลกนี้จำกัด แค่ ประเดี๋ยวเดียว รวยก็รวยประเดี๋ยวเดียว จนก็จนประเดี๋ยวเดียว เป็นเจ้านายเป็นลูกน้องก็เป็นประเดี๋ยวเดียว มีลาภ ยศ สรรเสริญ มีอำนาจวาสนาก็แค่ประเดี๋ยวเดียว เป็นสามีภรรยากันก็ประเดี๋ยว เดียว ต่างคนต่างมา มาอยู่รวมกัน แล้วก็ต่างคนต่างไป พระพุทธ ศาสนาสอนให้เราเข้าใจตรงนี้ สอนให้เราปล่อยวาง แล้วก็ทำให้เรา มีความรักต่อเพื่อนมนุษย์อย่างแท้จริง …

ทำไมเราต้องช่วยกันรักษาพระพุทธศาสนา Read More »

ธรรมทายาทหญิง : ลูกอยากเป็นอย่างคุณยาย คุณยายท่านรักธรรมะยิ่งชีวิต แต่เนื่องจากลูกไม่ได้อยู่ใกล้ชิดคุณยาย อยากขอความเมตตาหลวงพ่อกรุณาเล่าถึง การรักธรรมะของคุณยายว่าท่านทำอย่างไรเจ้าคะ หลวงพ่อ : คุณยายท่านสอนหลวงพ่อเสมอว่า เวลาตาย ใครช่วย เราไม่ได้ เราต้องช่วยตัวเอง เพราะฉะนั้นเวลามีชีวิตอยู่ ท่านจะ พยายามสร้างความดีให้มากที่สุดในทุก ๆ ด้าน ทั้งทาน ศีล ภาวนา ท่านก็ทำอยู่ตลอดเวลา ประการที่ ๒ ที่เป็นหลัก คือ ท่านเกิดมามุ่งไปถึงที่สุดแห่ง ธรรม ใจท่านมุ่งไปถึงตรงนั้นเป็นชีวิตจิตใจเลย ถ้ายังไม่ถึง ท่านก็ ไม่เลิก ท่านมีเป้าหมายชีวิตอย่างนี้ พอมีเป้าหมายชีวิตแล้ว ในชีวิตประจำวันของท่าน ไม่ต้อง มีใครมาบังคับ ไม่ต้องมีใครให้กำลังใจ ท่านให้กำลังใจ ตัวท่านเองทุกวันอย่างสม่ำเสมอ อีกอย่างการนั่งสมาธิ พอไปถึงจุดที่มีความสุข สนุกสนาน แล้ว ก็อยากจะทำไปเอง ไม่ต้องฝืน ตอนนี้ลูกหญิงกำลังอยู่ระหว่าง ฝึกหัด บางครั้งเราไปถึงจุดที่ใจเราสบาย มีความสุข บางครั้งเราก็ไม่ได้ ตรงนี้ เรายังขึ้น ๆ …

ทำไมคุณยายถึงรักธรรมะมาก Read More »

ความปรารถนาของหลวงพ่อ คือ ตั้งใจอยากจะให้ทุกคน ได้มานั่งสมาธิ ได้เข้าถึงธรรม อยากให้เขาเข้าถึงพระรัตนตรัย ในตัว ซึ่งยังไม่สมหวังเลย ที่สร้างศาสนสถานต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นพระมหาธรรมกาย เจดีย์ มหารัตนวิหารคด สภาธรรมกายสากล มหาวิหารพระมงคล เทพมุนี ก็เพื่อวัตถุประสงค์นี้ คือจะให้เป็นจุดรวมของผู้มีบุญได้ มาประพฤติปฏิบัติธรรมร่วมกัน จู่ ๆ จะชวนเขาให้มานั่งหลับตา เขายังไม่เห็นประโยชน์ มักจะบอกว่า ไม่มีเวลาบ้าง ไม่ว่างบ้าง คอยให้พร้อมก่อนบ้าง ดูเหมือนจะเป็นสูตรสำเร็จเลย ไปที่ไหนก็จะได้ยินอย่างนี้ หลวงพ่อก็ต้องมองหาโปรเจกต์ที่จะรวมคนผู้มีบุญที่ลงมา เกิดตั้งเยอะแยะให้มารวมกัน เพื่อกระตุ้นให้เกิดความตื่นตัวใน การประพฤติปฏิบัติธรรมให้เข้าถึงพระธรรมกาย ก็ต้องหาสิ่งที่เขา สามารถทำกันได้ง่าย ๆ ก่อน มีความรู้สึกว่าง่าย ไม่อย่างนั้นก็จะ ถูกครอบงำด้วยการทำมาหากิน กับการสนุกสนานเพลิดเพลิน จนกระทั่งมองไม่เห็นการสร้างบารมี ทุก ๆ โปรเจกต์ที่ตั้งขึ้นจุดประสงค์ก็เพื่อต้องการให้เขา ปฏิบัติธรรม โดยเริ่มต้นจากการสร้างมหาทานบารมีก่อน ซึ่งเขาจะมี ความรู้สึกว่าง่าย และพอมาถึงแล้ว ก็จะได้รับการแนะนำเรื่องการ รักษาศีล ได้ฟังธรรมะในพระไตรปิฎก สิ่งที่ควรรู้ และที่สำคัญ …

ทำไมต้องสร้างพระมหาธรรมกายเจดีย์ Read More »