หนังสือ ชีวิตสมณะ ๑

๒๐. พึงรักษาพระพุทธศาสนา หลวงพ่อเห็นวัดร้างแล้ว เศร้าใจ เขาเขียนมาให้อ่านว่า มีวัดร้าง ๓๐,๐๐๐ กว่าไร่ทั่วประเทศ วัดร้าง ๓๐,๐๐๐ กว่าไร่นี่เป็นของใคร ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้ที่สร้างวัดแรกก็ สาธุ ขอยกแผ่นดินผืนนี้ถวายพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เพราะฉะนั้น วัดเป็นของพระพุทธเจ้า ถ้าจะเอาไปให้เขาเช่า หรือทำอะไรต้องไปขออนุญาตพระพุทธเจ้าก่อน ทีนี้ท่านไม่อยู่แล้วทำอย่างไร ก็ไปขอกับพระพุทธรูป แต่ถ้าท่านนั่งเฉย ๆ ก็อย่าไปนึกว่า ท่านยอมรับโดยอริยดุษณี อย่าไปคิดอย่างนั้น ตอนนี้มีแล้ว คือ เอาที่วัดไปให้เพื่อนต่างศาสนิกเช่า เขาก็สร้างศาสนสถานขึ้นมา สมมุติว่าสัญญา ๓๐ ปี พอครบไปเอาคืน คืนได้แต่ห้ามทุบศาสนสถาน ทุบมีเรื่องกัน ระหว่าง ๒ ความเชื่อนั่นแหละ เรื่องมันก็จะไปกันใหญ่โต เพราะฉะนั้นใครรับผิดชอบตรงนี้ก็น่าจะเอาไปพิจารณากันดูบ้างว่า วัดเป็นที่ของใครและวิธีทำดีที่สุดก็คือ หาพระไปอยู่วัด วัดร้างก็จะได้เปลี่ยนเป็นวัดรุ่ง ผู้ที่จะมาบวชก็มีมาก ปลดเกษียณแล้วก็ไปบวชหมุนเวียนกันไป อย่างน้อยเพื่อสร้างหนทางสวรรค์นิพพานให้เกิดขึ้นแก่ตัวเอง เราได้รับใช้ชาติมาแล้วอย่างเต็มที่ ตอนนี้เราปลดเกษียณแล้วมาบวช เราผ่านโลกมามากแล้ว อ่านตำรับตำราหนังสือหนังหาเองก็ได้ ถ้าสงสัยก็ไปถามพระอุปัชฌาย์บ้าง ครูบาอาจารย์บ้าง …

พึงรักษาพระพุทธศาสนา Read More »

๕. สมณะ…ชีวิตที่ใกล้พระนิพพาน ชีวิตสมณะ เป็นชีวิตที่ปลอดกังวล ใกล้หนทางพระนิพพาน เครื่องแบบนี้เป็นชุดเดียวกันกับพระสัมมาสัมพุทธเจ้าและพระอริยสาวก ที่ท่านดับขันธปรินิพพานไปแล้ว เป็นชุดสุดท้ายของทุก ๆ ชีวิต ไม่ว่าชีวิตในตอนนี้จะอยู่ในระดับไหน จะเป็นเชื้อชาติศาสนาหรือเผ่าพันธุ์ใดก็ตาม เมื่ออินทรีย์ยังอ่อนอยู่ ก็มีความหลากหลายในความเชื่อ เมื่ออินทรีย์แก่กล้าแล้ว ความเชื่อเหล่านั้นก็ปล่อยวางกันไป แล้วในที่สุดชีวิตสุดท้ายก็จะอยู่ในเพศสมณะ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระอรหันต์ทั้งหลาย เมื่อท่านบรรลุมรรคผลนิพพานแล้ว ท่านจะระลึกชาติหนหลัง เคยเกิดเป็นอะไรต่ออะไรกันมากมายในสังสารวัฏ มีความเชื่อที่หลากหลาย แตกต่างจากความเชื่อถือจากพระรัตนตรัยมาก่อนกันทั้งนั้น ถ้าสมัยนี้ใช้คำว่า นอกศาสนา นอกบุญเขต แล้วเมื่อบารมีแก่กล้าหนักเข้า ท่านก็ปล่อยวางความเชื่อเหล่านั้น ไม่ลบหลู่ แต่ก็ดูเฉย ๆ หันมาศึกษาธรรมะละเอียดไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งได้บรรลุมรรคผลนิพพาน นี่เป็นเครื่องยืนยันว่า ทุก ๆ ชีวิตในที่สุดจะต้องไปนิพพาน ต่างกันว่าจะช้าหรือเร็ว ขึ้นอยู่กับอินทรีย์อ่อนหรือแก่ บารมีมากหรือน้อยเท่านั้น ตอนสุดท้ายก็เป็นอย่างนี้ ตอนนี้ลูกพระลูกเณรบวชมาแล้ว เราอยู่ในเพศที่สูงสุด เรียกว่า เพศอันอุดม เป็นเพศของผู้เลิศ เราใกล้พระนิพพานมาก ถ้าเรามีอารมณ์ดี คือ อารมณ์ที่เป็นกุศล บริสุทธิ์ มีอาภรณ์ดี คือ …

สมณะ…ชีวิตที่ใกล้พระนิพพาน Read More »

๖. จังหวะชีวิตที่มีค่า…ได้ครองผ้ากาสาวพัสตร์ พระเณรที่บวชช่วงสั้น ต้องคิดอย่างนี้ เรามีเวลาจำกัดในเพศของสมณะ เป็นจังหวะชีวิตที่ดีของเราที่ได้มาบวช ซึ่งถือว่าเป็นเพศสูงสุดที่มนุษย์และเทวา ผู้มีบุญ ผู้รู้ทั้งหลายเขาเคารพกราบไหว้ว่า เป็นส่วนหนึ่งในพระรัตนตรัย ผ้าผืนนี้เป็นผ้าผืนสุดท้ายของผู้มีบุญจะได้สวมใส่ ไม่มีบุญไม่มีสิทธิ์ครองผ้ากาสาวพัสตร์ สีทองบริสุทธิ์ตั้งแต่เกิด เหมือนทองคำพอเกิดมาก็บริสุทธิ์ ตกอยู่ในโคลน ในที่โสโครก เขาก็เรียกว่า ทอง ตกในที่ดี ๆ ทองยิ่งสุกปลั่ง สดใส งามตั้งแต่เกิด ไม่ต้องเจียระไนเหมือนเพชรเหมือนพลอย ผ้ากาสาวพัสตร์ครองได้ตั้งแต่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระอรหันต์เรื่อยมา และชุดนี้เป็นชุดสุดท้ายของผู้ประสบความสำเร็จในชีวิต ที่จะเอาชนะพญามารได้ก็ชุดนี้แหละ ชุดหลากสี ชุดอื่นไม่ได้ ไม่มีสิทธิ์ ไปลองศึกษาดูในพระไตรปิฎก ยืนยันเหมือนกันหมด เพราะฉะนั้นผ้าผืนนี้สำคัญมาก ผู้มีบุญเท่านั้นจึงจะได้สวมใส่ ทรงผมนี้ก็เป็นทรงสุดท้าย ชาวโลกเขาทรงไม่เสร็จ เดี๋ยวสั้น เดี๋ยวยาว เดี๋ยวหยิก เดี๋ยวเหยียด เดี๋ยวแสก เดี๋ยวโกนครึ่งหนึ่ง เดี๋ยวโกน ๒ ข้าง บ้างก็โผล่ตรงกลางเหมือนนกเอี้ยง สารพัดทรง แต่ทรงนี้ทรงสุดท้าย ใช้มีดโกนแทนหวี ปลงทีหนึ่งก็ โล่ง โปร่ง เบาสบาย หมดกังวล …

จังหวะชีวิตที่มีค่า…ได้ครองผ้ากาสาวพัสตร์ Read More »

๗. สมณะน้อย… ผู้ได้โอกาส สมณะน้อย หรือสามเณรผู้เป็นเทือกเถาเหล่ากอของสมณะ ที่จะรักษาสืบทอดพระพุทธศาสนาต่อไปในอนาคต เอาไว้ให้ผู้มีบุญที่เขาจะมาเกิดในภายหลัง ได้ศึกษาพระธรรมคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า จะได้เป็นหนทางสว่าง ส่องทางชีวิตทั้งในปัจจุบันและในสังสารวัฏ หลวงพ่ออธิษฐานอยู่เรื่อย ๆ เกิดภพต่อไปให้ได้บวชตั้งแต่เป็นสามเณรตัวน้อย ชาตินี้มาทางอ้อม ต้องเสียเวลาไปเรียนหนังสือตามสถาบันต่าง ๆ ยาวนาน กว่าจะได้บวชก็เข้าวัยเบญจเพส วิชาแต่ละวิชาในมหาวิทยาลัย ตรวจตราดูแล้วเป็นวิชาชีพเอาไว้เลี้ยงชีพ เหมาะสำหรับทำมาหากิน แต่ไม่ใช่วิชชาชีวิต ที่จะทำให้ชีวิตมีชีวา ทั้งอยู่เป็นสุขในปัจจุบัน หรือเมื่อตายแล้วก็ไปดี ในมหาวิทยาลัยไม่มีการสอนเรื่องปรโลก ไม่ได้สอนควบคู่กันไประหว่างเศรษฐกิจกับจิตใจ สอนแต่เรื่องเศรษฐกิจอย่างเดียว ไม่ได้สอนเรื่องจิตใจว่า ทำอย่างไรถึงจะดำรงชีวิตได้อย่างผาสุก ทำอย่างไรถึงจะรู้เรื่องราวความจริงของชีวิต ปรโลกมีจริงไหม นรกสวรรค์มีจริงไหม ทำอย่างไรไปนรกไปสวรรค์ได้ ในสังสารวัฏเป็นอย่างไร หรือบรรพบุรุษหมู่ญาติตายไปแล้ว ทำอย่างไรจะสื่อสารกันได้ วิชชาเหล่านี้ไม่มีสอนในมหาวิทยาลัย หลวงพ่อกว่าจะได้บวชก็อายุ ๒๕ ปีแล้ว เสียดายเวลา สู้ลูกเณรไม่ได้ มาทางลัด ไม่ต้องเสียเวลาเรียนทางโลก มาถึงก็เรียนสุดยอดวิชชา เรียนวิชชาของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเลย ทิ้งหมดศิลปศาสตร์ ๑๘ ประการ ไม่ต้องไปเรียน เรียกว่า ดำเนินตามปฏิปทาของพระราหุล พระราหุลออกบวชเป็นสามเณรรูปแรก บวชกันตั้งแต่ยังเยาว์วัย …

สมณะน้อย… ผู้ได้โอกาส Read More »

๘. สมณะ…หาใช่…ไม่ได้ทำอะไร เป็นพระนี่ยากนะ อยู่เฉย ๆ เขาก็หาว่าเกียจคร้าน โดยหารู้ไม่ว่าพระท่านกำลังทำงานที่แท้จริง งานหยุดนิ่ง คือ งานที่แท้จริง ดูเหมือนไม่ได้ทำอะไรแต่กำลังทำงานที่ยิ่งใหญ่ เหมือนผนังหรือเสาเรือนอยู่เฉย ๆ แต่จริง ๆ กำลังทำงานแบกคาน แบกหลังคาอยู่ แม้แต่หลังคาก็กำลังทำงานคอยกันแดด กันฝน กันลม หรือพื้นก็นึกว่าอยู่เฉย ๆ แต่กำลังแบกพวกเราอยู่ ของบางสิ่งบางอย่างเห็นนิ่ง ๆ แต่กำลังทำงานทั้งนั้น แผ่นดินอย่านึกว่าอยู่เฉย ๆ ไม่ได้ทำอะไร แต่ว่าข้างในภายใต้พื้นโลกมันเคลื่อนไหวตลอดเวลา ภูเขา ต้นไม้ก็เช่นเดียวกัน เหมือนอยู่เฉย ๆ แต่ก็กำลังทำงาน แม้แต่ดอกไม้ปักใส่แจกัน ก็ไม่ได้อยู่เฉย ๆ กำลังทำงาน ให้ความสดชื่น ให้ความสวยงาม แล้วก็ดึงดูดให้เราเข้าไปหา ไปดอมไปดม เสื้อผ้านึกว่าอยู่เฉย ๆ ก็กำลังทำงาน คอยป้องกันความร้อน ความหนาว กันเหลือบ ยุง ริ้น ไร แมลง คอยป้องกันความละอาย ปกปิดร่างกายให้เราอยู่ …

สมณะ…หาใช่…ไม่ได้ทำอะไร Read More »