หนังสือ คำสอนคุณครูไม่ใหญ่

บุญบูชาข้าวพระ สิ่งนี้บังเกิดขึ้นได้ยาก และเป็นบุญใหญ่ที่จะติดตามตัวเราไปในภพเบื้องหน้า ที่ว่าเป็นบุญใหญ่ เพราะว่าไปถูกตัวจริงของความเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระอรหันต์ในอายตนนิพพาน ด้วยอานุภาพของวิชชาธรรมกายที่มหาปูชนียาจารย์ท่านเชี่ยวชาญ การทำบุญทั่วไปว่าได้บุญเยอะแล้ว เช่น เรานำปัจจัยไทยธรรมถวายพระภิกษุสามเณรผู้ประพฤติธรรมอย่างนี้ได้อานิสงส์มาก แต่บุญบูชาข้าวพระแบบเข้าถึงตัวจริงของพระสัมมาสัมพุทธเจ้านับอสงไขยพระองค์ไม่ถ้วน อุปมาผลบุญที่ได้เหมือนฝนตกลงมาในห้วงจักรวาล ที่ไม่มีลมพายุ เป็นจักรวาลที่โล่งๆ ว่างๆ อย่างนั้นหลายๆ ฟ้าครอบ คือ เป็นอสงไขยอัปปมาณังหลายๆ ครั้ง นี่อุปมาให้ฟัง กำลังบุญอย่างนี้จึงจะพอที่จะแก้ไขวิบากกรรมวิบากมารที่เราทำข้ามชาติมานับภพนับชาติไม่ถ้วน ให้หลายๆ วิบากกรรมหนักเป็นเบา เบาเป็นหาย แล้วก็ตั้งผังใหม่ที่เหมาะสมต่อการสร้างบารมีของเราต่อไปในอนาคต เมื่อเราลงมาเกิดสร้างบารมีในทุกๆ ครั้งนั่นแหละ ที่จะทำให้เราได้มนุษย์สมบัติ ทิพยสมบัติ และนิพพานสมบัติ ปิดอบาย ไปสวรรค์ มีสุขในปัจจุบัน เป็นต้น หลวงพ่ออยากให้ลูกๆ ทุกคนได้บุญเยอะ ไม่อยากให้ขาดวันอาทิตย์ต้นเดือน ส่วนวันอาทิตย์ธรรมดา ถ้าเราติดภารกิจที่จำเป็นจริงๆ หรืออยู่ห่างไกล เราไม่มาบ้างก็ไม่เป็นไร แต่อาทิตย์ต้นเดือนนี้ต้องมากันนะ ไม่อยากให้ตกบุญ ปีหนึ่งก็มีเพียง ๑๒ ครั้งเท่านั้น ไม่ควรขาดกันนะ บุญทุกบุญที่เราทำมีความสำคัญมากๆ ทำครั้งหนึ่งใช้ได้หลายครั้ง เหมือนรถยนต์ เขาใช้เวลาแค่ ๑ นาที ในการผลิตให้สำเร็จรูปเป็นรถยนต์ขึ้นมา …

๓๗. อย่าขาดบุญบูชาข้าวพระ Read More »

หลวงพ่อเชื่อว่า ลูกชายหญิงทุกคนทั้งภายในและต่างประเทศ ได้ใช้วันเวลาของชีวิตอย่างมีคุณค่าที่สุด เราเกิดมาสร้างบารมี ถ้าเราไม่ใช้วันเวลาในการสร้างบารมี เท่ากับเราขโมยวันเวลาของตัวเราเอง คือ เวลาในโลกมนุษย์ เขาให้เรามาทำความดี แต่เราไปทำสิ่งที่ไม่ดี เป็นบาปอกุศล ก็ได้ชื่อว่า ขโมยเวลาของตัวเอง เพราะฉะนั้น วันเวลาที่ผ่านมาให้ปลื้มใจเถิดว่า เราได้สั่งสมคุณงามความดีของเรากันมาโดยตลอด ให้จิตใจเราเบิกบาน แช่มชื่น นึกถึงการให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนา ทอดกฐิน ทอดผ้าป่า มีงานบุญอะไร เราก็ช่วยกันไปอย่างเต็มที่เต็มกำลัง ไม่ใช่ว่าพวกเราจะร่ำรวยทรัพย์สินเงินทอง เราก็มีเท่าๆ กับที่คนอื่นเขามี มีบ้างไม่มีบ้างอย่างนั้นแหละ แต่ทรัพย์ของเรามีประโยชน์ต่อตนเองและต่อโลก สิ่งที่เราได้สละทรัพย์มาสร้างถาวรวัตถุเอาไว้สร้างมหาธรรมกายเจดีย์ สร้างสภาธรรมกายสากล นี้เป็นของสาธารณะ เป็นของพระพุทธศาสนา เป็นของส่วนรวมของประเทศชาติของเรา และเป็นของโลก ไม่ใช่ของตัวเรา ไม่ใช่ของหลวงพ่อ ไม่ใช่ของวัดพระธรรมกาย แต่เป็นของส่วนรวม เราสละทรัพย์มาสร้างสิ่งที่เป็นสาธารณประโยชน์ ให้สถานที่นี้เป็นที่ปลูกฝังศีลธรรม เป็นมหาวิทยาลัยศีลธรรมที่สร้างสันติสุข สันติภาพให้เกิดขึ้นแก่โลก เป็นสาธารณประโยชน์ที่ยิ่งใหญ่มหาศาล ทรัพย์ของเราเป็นทรัพย์ที่มีประโยชน์ หามาด้วยความบริสุทธิ์ ด้วยความเหนื่อยยากลำบาก แต่เรานำมาใช้ให้เกิดประโยชน์อันสูงสุดเกินควรเกินค่า เปรียบเสมือนแม่น้ำมีท่าลงอย่างดี ตั้งอยู่ในที่ใกล้มหาชน เป็นประโยชน์ต่อมนุษย์ต่อสัตว์ทั้งหลายอย่างนั้น ส่วนบุคคลใดมีทรัพย์สินเงินทองแล้วเก็บเอาไว้ ทรัพย์นั้นเป็นทรัพย์ทุพพลภาพ เป็นทรัพย์พิการ …

๒๒. นึกแล้วปลื้ม Read More »

บุญกฐิน ถือเป็นบุญใหญ่ ที่มีอานิสงส์มากเพราะเป็นบุญที่ทำได้ยาก และมีข้อจำกัดบางประการอย่างมากมาย อีกทั้งการทำบุญทอดกฐินก็จะมีเฉพาะในพระพุทธศาสนาเท่านั้น จะต้องมีการบังเกิดขึ้นของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า มีพระธรรมคำสอน และมีพระสงฆ์สาวกผู้ปฏิบัติตาม ถึงจะทำบุญทอดกฐินได้ ซึ่งถือว่าเกิดขึ้นได้ยากมากๆ เพราะในบางกัปไม่มีการทอดกฐินเลย เนื่องจากไม่มีการบังเกิดขึ้นของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า หากเราพลาดไปเกิดในยุคนั้นเข้า เราก็ไม่มีโอกาสทอดกฐิน นอกจากนี้ การทำบุญกฐินยังมีความยากและข้อจำกัดอีกหลายประการ ซึ่งบัณฑิตนักปราชญ์ได้รวบรวมเป็นประเด็นเอาไว้ทั้งหมด ๗ ประการ เพื่อเราจะได้เห็นคุณค่าและปลื้มปีติว่า เราคือผู้โชคดีที่ได้มาทำบุญนี้ ประการที่ ๑ บุญกฐินเป็นบุญพิเศษ เป็นกาลทาน ทำได้แค่ปีละ ๑ ครั้งเท่านั้น คือ ภายใน ๑ เดือน นับจากวันออกพรรษา ประการที่ ๒ เป็นบุญที่ถูกจำกัดด้วยประเภทของทาน คือ ต้องถวายเป็นสังฆทานเท่านั้น จะถวายแบบเฉพาะเจาะจงภิกษุรูปใดรูปหนึ่งเหมือนทานอื่นๆ ไม่ได้ ประการที่ ๓ บุญจากการทอดกฐิน เป็นบุญที่ถูกจำกัดด้วยคราว คือ ใน ๑ ปี แต่ละวัดจะสามารถรับกฐินและกรานกฐินได้ปีละครั้งเท่านั้น ประการที่ ๔ วัดที่จะทอดกฐินได้นั้น ต้องมีพระภิกษุที่อยู่จำพรรษาครบอย่างน้อย ๕ รูป …

๓๘. บุญกฐิน มหากาลทาน Read More »

สมบัติเป็นของกลางของโลก ผู้มีบุญเท่านั้นจึงจะได้ครอบครอง แต่บุญอยู่ดีๆ จะให้เกิดขึ้นไม่ได้ เราต้องทำ เราต้องสร้างบุญด้วยตัวเองอย่างถูกหลักวิชชา คือต้องปลื้มทั้งก่อนทำ กำลังทำ และภายหลังจากทำแล้ว ใจต้องมีความปลื้มปีติยินดีในสิ่งที่ตัวทำ มีปีติสุขหล่อเลี้ยงใจตลอดเวลาทั้งก่อนทำ กำลังทำ และภายหลังจากทำแล้ว ยามใดที่นึกถึงก็ปลื้ม มีปีติสุขในสิ่งที่เราได้สร้างมหาทานบารมี บุญนี้ก็จะเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง ทำน้อยก็ได้มาก ทำมากได้เยอะ เกิดขึ้นตลอดช่วงเวลาของชีวิตทั้งปฐมวัย มัชฌิมวัย และปัจฌิมวัย แปลว่า ตลอดชีวิตของเรา ตั้งแต่เกิดเรื่อยมาเลย จะมีสายสมบัติที่เกิดขึ้นในบุญธาตุ คอยหล่อเลี้ยงชีวิตของเราให้ได้สร้างบารมีอย่างสะดวกสบาย บุญธาตุเป็นบ่อเกิดแห่งความสุขและความสำเร็จในชีวิตของเรา ที่เราจะต้องเวียนว่ายตายเกิดสร้างบารมีในภพ ๓ นี้ บุญนี้ก็จะไปดึงดูดทรัพย์สมบัติ รูปสมบัติ คุณสมบัติ เป็นต้น เอาไว้ให้เราสำหรับสร้างบารมีเพราะฉะนั้นทุกครั้งที่ทำบุญต้องปลื้มนะ ๒๘ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๔ พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา https://www.dhamma01.com/book/90 ต้นฉบับ หนังสือ เล่ม 1 สิ่งที่ต้องสั่งสมคือบุญกุศล กลับสู่ สารบัญ หนังสือคำสอนครูไม่ใหญ่

บุญทอดกฐินหนึ่งปีมีเพียงครั้งเดียว เป็นกาลทาน มีอานิสงส์ใหญ่ เพราะนอกจากเราจะได้บุญส่วนตัวแล้ว ยังทำให้พระได้รักษาพระวินัยได้ครบถ้วนบริบูรณ์ เพราะฉะนั้นอานิสงส์จึงเป็นพิเศษ บุญทอดกฐินเป็นบุญพิเศษ ที่จะรื้อผังจนให้สิ้นเชื้อไม่เหลือเศษ เป็นบุญใหญ่มาก ไม่ใช่บุญเล็กบุญน้อย เพราะก่อนที่จะถวายผ้ากฐิน เราได้นำของละเอียดไปถวายเป็นพุทธบูชาถูกพระธรรมกายของพระพุทธเจ้านับอสงไขยพระองค์ไม่ถ้วน ชาตินี้เราได้พิสูจน์แล้วว่า ความจนไม่จำเป็นสำหรับชีวิตเรา เมื่อจนแล้วสร้างบารมีไม่สะดวก เพราะวันหนึ่งคืนหนึ่งมัวแต่คิดว่า จะหาทรัพย์จากที่ไหนมาหล่อเลี้ยงสังขารและครอบครัวที่เราจะต้องดูแลอีกมากมาย กว่าจะได้ทรัพย์มาต้องดิ้นรนต่อสู้ ซึ่งหนีไม่พ้นบางครั้งก็ต้องทุศีล ต้องทำปาณาติบาต ศีล ๕ ข้อ ของเราก็พังพินาศ ดังนั้นเราไม่ควรจนควรจะรวยกันต่อไปทั้งในปัจจุบันและในอนาคต ปัจจุบันนี้เราอาจจะไม่รวยอย่างที่เราอยากจะรวย แต่บุญทอดกฐินที่เราทำจะเป็นผังสำเร็จเต็มที่ในภพเบื้องหน้า เพราะชาตินี้เป็นชาติประกอบเหตุ ชาติถัดไปเป็นชาติเสวยผล ส่วนหนึ่งจะมาส่งผลในปัจจุบันชาตินี้ จะมาตัดรอนวิบากกรรม รื้อผังจนเชื่อมสายสมบัติให้เราพอมีสร้างบารมีได้ต่อเนื่อง เพื่อที่จะได้ผังรวยต่อไปในอนาคต ที่จะทำให้เราสร้างบารมีได้อย่างสะดวกสบาย เมื่อสั่งสมบุญแล้ว อธิษฐานจิตให้ดีว่า รวยแล้วอย่าตระหนี่ รวยแล้วจะต้องมีจิตใจเหมือนพระบรมโพธิสัตว์ ที่คิดแต่จะให้ คิดแต่จะนำออกไปสร้างสิ่งที่ดีงามให้บังเกิดขึ้นแก่โลก ยิ่งมีทรัพย์ ยิ่งอยากจะสร้างมหาทานบารมี อย่างนี้จึงจะถูกหลักวิชชา เพราะฉะนั้นให้เราปลื้มใจในบุญเอาไว้ให้ดีว่า บุญนี้ทำถูกพระธรรมกายนับอสงไขยพระองค์ไม่ถ้วน ๖ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๔๘ พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา https://www.dhamma01.com/book/90 …

๓๙. บุญกฐิน…รื้อผังจนถาวร Read More »

ให้ปลื้มทุกๆ บุญ ที่เราได้ทำเอาไว้ นึกเอาไว้เรื่อยๆ นึกย้อนหลังทีหนึ่ง ก็เหมือนกับเราเปิดวาล์วของท่อธารแห่งบุญ ให้เปิดขึ้น ให้สว่างขึ้น ให้ใจชุ่มอยู่ในบุญอย่างนี้ วิมานของเราก็จะใหญ่โตโอฬาร บริวารสมบัติก็เยอะ … สิ่งที่จะต้องทำต่อไปให้มากๆ ก็คือ “การเจริญภาวนา” พยายามทำให้ได้ทุกวัน อย่าให้ขาด แล้วก็ปรับปรุงให้ถูกวิธีการ โดยไม่มีความวิตกกังวลว่า กลัวจะไม่ได้ กลัวจะไม่เห็นในชาตินี้ ถ้าทำถูกวิธีแล้วต้องสมหวังดังใจอย่างแน่นอน เพราะฉะนั้นให้นึกเอาไว้ให้ดี แล้วก็หมั่นพยายามตรวจตราดูว่า เรามีสิ่งที่จะต้องปรับปรุงแก้ไขอย่างไร ให้ดีเพิ่มขึ้นไปทุกวันทุกคืน เพราะเรามีเวลาเหลืออยู่ไม่มากแล้วนะ มีเวลาอย่างจำกัด เราจะต้องเก็บเอา “ดี” ให้มากที่สุดไปให้ได้ ทั้งทาน ศีล ภาวนา เป็นต้น เมื่อถึงวันสุดท้าย ยิ้มสุดท้ายของเราจะได้สง่างามจากโลกนี้ไปก็ทิ้งข้อวัตรปฏิปทาการดำเนินชีวิตของเราไว้เป็นมรดกโลก ให้ลูกหลานได้ศึกษาฝึกฝนเดินตามรอยของเราต่อไป ๒๑ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๔๕ พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา https://www.dhamma01.com/book/90 ต้นฉบับ หนังสือ เล่ม 1 สิ่งที่ต้องสั่งสมคือบุญกุศล กลับสู่ สารบัญ …

๒๔. ปลื้มทุกบุญ Read More »

การทอดกฐินธรรมชัย ซึ่งเป็นกาลทาน ปีหนึ่งมีเพียงครั้งเดียว เรารอคอยวันนี้มา ๓๖๕ วัน เพราะฉะนั้นต้องตักตวงบุญให้เต็มที่นะลูกนะ ต้องรักษาใจให้ใสๆ กว่าจะมีวันนี้ได้ ต้องมีการบังเกิดขึ้นของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า มีพระรัตนตรัยบังเกิดขึ้น แล้วก็สืบทอดกันเรื่อยมา จนกระทั่งมาถึงวันนี้ และกว่าที่เราจะตั้งกองกฐินได้ มันก็ยากลำบาก โดยเฉพาะในภาวะสิ่งแวดล้อมของโลกเป็นอย่างนี้ แต่ละบาทแต่ละสตางค์ที่เราหามาได้มันยากลำบาก ต้องเอาชีวิตเป็นเดิมพันกว่าจะได้มา เมื่อได้มาแล้วเราเกิดกุศลศรัทธา อยากจะมาสร้างมหาทานบารมี ให้บุญนี้เป็นเสบียงบุญติดไปทุกภพทุกชาติ ตราบกระทั่งถึงที่สุดแห่งธรรม เพราะฉะนั้นเราก็ต้องตักตวงบุญนี้ให้เต็มที่ บุญนี้จะมากไม่มีประมาณได้นั้น ฐานของใจต้องบริสุทธิ์ ต้องเกลี้ยงๆ ใสๆ ใจต้องเย็นๆ ใสในระดับที่เราเห็นความบริสุทธิ์ภายในของตัวเราได้ เป็นดวงใสๆ หรือองค์พระใสๆ ถ้าเราทำอย่างนี้ได้ ทำน้อยก็จะได้บุญมาก ทำมากก็จะได้บุญเยอะๆ บุญนี้เป็นบ่อเกิดแห่งความสุขและความสำเร็จในชีวิตของเรา ตั้งแต่เราเป็นปุถุชนจนกระทั่งเป็นพระอริยเจ้า จะส่งผลให้เราไปสู่เทวโลก เป็นบันไดนำไปสู่สุคติโลกสวรรค์ และจะเป็นเสบียงบุญให้เราได้สร้างบารมีต่อไปในภพเบื้องหน้า ๔ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๕๕ พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา https://www.dhamma01.com/book/90 ต้นฉบับ หนังสือ เล่ม 1 สิ่งที่ต้องสั่งสมคือบุญกุศล กลับสู่ …

๔๐. กฐินธรรมชัย มหาทานบารมี Read More »

ทุกครั้งที่เราทำบุญ อย่าลืมอธิษฐานจิต ๒ ข้อเป็นหลัก คือ อธิษฐานว่า ด้วยอานุภาพแห่งบุญนี้ ขอให้เราได้ติดรถด่วนขบวนนี้ไปสู่ที่สุดแห่งธรรม และในระหว่างหนทางสร้างบารมีให้เราได้ไปอยู่ดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เราจะได้ไม่พลัดพรากกัน เมื่อหมู่คณะลงมาสร้างบารมีในยุคไหนก็จะได้ลงมาพร้อมๆ กัน มาเติมบารมีแล้วก็กลับไปพร้อมๆ กัน ไม่มีหกไม่มีหล่น การอธิษฐานนอกนั้นก็เป็นเรื่องรอง เราจะอธิษฐานจิตออกแบบชีวิตของเราให้มีอุปกรณ์ในการสร้างบารมีอย่างไรก็แล้วแต่เรา การไปสู่ที่สุดแห่งธรรมนั้นเป็นการสร้างบารมีแบบไม่มีกำหนดเวลา อาจจะเร็วหรือช้า อยู่ที่เราจะต้องมีบารมีมากๆ บารมีจะมากได้นั้น ต้องสั่งสมบารมีมากๆ จะสั่งสมบารมีได้มากก็ต่อเมื่อเรามีอุปกรณ์ในการสร้างบารมีได้ครบถ้วน เช่น มีรูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ คุณสมบัติ ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข มรรคผลนิพพาน วิชชาธรรมกาย สมบัติจักรพรรดิตักไม่พร่อง เป็นต้น ถ้าเรามีอุปกรณ์พร้อม การสร้างบารมีของเราก็จะสะดวกสบาย ก็ให้สังเกตดูในชาตินี้ ตั้งแต่เราเกิดมาจนกระทั่งบัดนี้ เรามีข้อบกพร่องอะไรบ้าง เมื่อเราทำบุญทุกครั้งก็ต้องอธิษฐานว่า ขอให้ภพนี้เป็นภพสุดท้ายที่ขาดตกบกพร่อง ภพชาติต่อไปต้องเป็นภพแห่งความสมบูรณ์พร้อมของอุปกรณ์ในการสร้างบารมี ให้เราสังเกตดูตัวเองและก็อธิษฐานสร้างบารมีกันไป ๘ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๔๗ พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา https://www.dhamma01.com/book/90 …

๒๕. การอธิษฐานจิต Read More »

เรามีเวลาเหลืออยู่ในโลกนี้นับจากวันนี้ไปถึงวันสุดท้ายอีกไม่มาก แล้วก็ไม่เท่ากันด้วย เราจะต้องใช้วันเวลาและสิ่งที่เรามีอยู่สร้างบารมีกันให้เต็มที่ อย่าประมาทในการดำเนินชีวิต เราเกิดมาเพื่อสร้างบารมีก็ต้องสร้างบารมีให้เต็มที่ อย่ามัวคิดว่า เราทำบุญมามากแล้ว ขอพักก่อน ขอชะลอไว้ก่อน อย่าคิดอย่างนั้น บุญเก่าเราใช้ไปทุกอนุวินาที แต่บุญใหม่นานๆ เราสร้างกันทีหนึ่ง ที่ผ่านมาก็เป็นอย่างนี้ เพราะฉะนั้นวันเวลาที่เหลืออยู่ เราจะต้องใช้ทุกอย่างที่เรามีสร้างบารมีให้เต็มที่ให้เท่ากับที่เราใช้บุญเก่าไป ให้เพิ่มเติมยิ่งขึ้นทุกๆ วัน วันธรรมดาให้หมั่นสั่งสมบุญทั้งทาน ศีล ภาวนา วันอาทิตย์ธรรมดาเราก็มาปฏิบัติธรรมร่วมกันที่วัด โดยเฉพาะอาทิตย์ต้นเดือนอย่าขาด ให้มาพร้อมกัน อย่ากลัวความปวด ความเมื่อย ความหิวกระหาย ความร้อนอบอ้าว ความไม่สะดวกสบายเหมือนเราอยู่ที่บ้าน อย่าให้สิ่งเหล่านี้มาเป็นอุปสรรคต่อการสร้างบารมีของเรา เพราะเราจะอยู่ในโลกนี้อีกไม่นาน ถ้าเราอดทนกันในตอนนี้ เวลาบุญส่งผลในเทวโลกก็ยาวนาน เราจะได้ปลื้มใจกันตรงนั้น เมื่อเราเดินทางออกจากกายมนุษย์ไปสู่เทวโลกแล้ว ตอนนั้นมันกลับตัวไม่ได้แล้ว ถ้าเราทำน้อย เราก็มีบุญน้อย มีบุญน้อยเราก็ต้องไปอยู่ท้ายแถว ถ้าเราสร้างบุญให้มากๆ เมื่อเรามีบุญมาก เราก็จะได้ไปอยู่หัวแถวในภพแห่งการเสวยบุญนั้น เราจะชื่นชมผลบุญที่เราได้กระทำตอนเป็นมนุษย์ เพราะฉะนั้นขอให้ลูกทุกคนพึงคิดสิ่งเหล่านี้เอาไว้ให้ดี ๘ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๔๗ พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา https://www.dhamma01.com/book/90 ต้นฉบับ …

๒๖. อดเปรี้ยวไว้กินหวาน Read More »

กลัวก็ต้องตาย ไม่กลัวก็ต้องตาย ทุกคนล้วนตายหมด และก็เคยตายกันมาแล้วทั้งนั้น ความตายเป็นสิ่งที่เราจะต้องนำมาคิด คิดถึงความตายวันละนิด จิตแจ่มใส เพราะจะทำให้เราดำเนินชีวิตได้อย่างถูกวัตถุประสงค์ของการเกิดมาเป็นมนุษย์ จะไม่ประมาท จะสั่งสมบุญอยู่ตลอดเวลาเลย จะไม่คร่ำครวญเมื่อชีวิตลำเค็ญ เพราะรู้ว่าเราจะลำเค็ญอยู่ในโลกมนุษย์ไม่กี่ปีก็ตายแล้ว โดยเฉพาะอายุขัยเฉลี่ยมนุษย์ในยุคนี้แค่ ๗๕ ปี เพราะฉะนั้น ลำเค็ญก็ไม่นาน ยากจนก็ประเดี๋ยวเดียว อย่าไปทุกข์ใจเลย สั่งสมบุญกุศลกันไป เราไปเอาดีกันภพเบื้องหน้า ไปศึกษาเรื่องเหตุและผลที่เราเป็นอยู่ในปัจจุบัน เพราะเราประกอบเหตุในอดีตมา ผลที่เราเกิดมาลำบากยากจน อัตคัดเรื่องปัจจัย ๔ เป็นเพราะในอดีตเรามีความตระหนี่ หวงแหนเสียดายทรัพย์ ไม่สั่งสมบุญเอาไว้ เราอาจจะเป็นคนเคยรวย มีทรัพย์มาก และมีความคิดว่า เรารวยขึ้นมาเพราะหนึ่งสมองสองมือ ไม่ใช่เพราะอย่างอื่น ทำให้เรามีมานะทิฐิ และประมาทในชีวิต ใช้ทรัพย์นั้นเพื่อแสวงหาทรัพย์และแสวงหาความสุขอย่างเดียว ใครจะมาชักชวนให้ทำความดี มาบอกบุญ ก็จะถือเนื้อถือตัว ไม่ต้อนรับบ้าง ไม่ยอมรับคำแนะนำบ้าง แม้จะต้อนรับทางกายก็ตาม นี่ก็เป็นสิ่งที่เราประกอบเหตุเอาไว้ เพราะมีความตระหนี่ เราจึงมาลำบากในชาตินี้ แต่ลำเค็ญประเดี๋ยวเดียวก็จะหมดเวลาของชีวิตแล้ว เพราะฉะนั้นอดทนสั่งสมบุญกันไปเถอะนะลูกนะ ส่วนใครที่ชาตินี้ร่ำรวย ก็ให้คิดว่า รวยแค่ประเดี๋ยวเดียวเช่นกัน จะรวยกี่แสนล้าน ก็รวยประเดี๋ยวเดียว เดี๋ยวก็ต้องตาย แล้วจะรวยมากแค่ไหนก็ตาม …

๒๗. รวย-จน ประเดี๋ยวเดียว Read More »

เราเกิดมาสร้างบารมี ก็ต้องสร้างกันให้เต็มที่เต็มกำลัง อย่าไปขยักขย่อน เพราะชีวิตมนุษย์สั้นนัก ไม่ช้าเดี๋ยวเราก็ตายจากโลกนี้ไปแล้ว การเวียนว่ายในสังสารวัฏนี้ กายมนุษย์เท่านั้นที่สร้างบารมีได้ กายอื่น ภพอื่น ทำได้ยาก นานๆ จึงจะมีปรากฏสักครั้งหนึ่ง ซึ่งถือเป็นกรณียกเว้น อย่างท้าวสักกเทวราชกับนางสุชาดาที่ได้ถวายทานกับพระอรหันต์ เราอย่าไปคิดทำอย่างนั้น เพราะมันเกิดขึ้นได้ยากมากๆ ตอนนี้เรายังมีกายมนุษย์ ยังมีชีวิตอยู่ มีเรี่ยวมีแรงแค่ไหนก็สร้างบารมีกันให้เต็มที่เต็มกำลัง เมื่อไรที่บุญส่งผลเราจะปลื้ม ชีวิตในสังสารวัฏ เขาใช้บุญเอาไปสู้กับบาป เวลาที่บาปเข้ามาสิงจิตเรา จะบังคับให้เราคิดพูดทำในสิ่งอกุศล ทำแล้วก็มีวิบากติดไป ทำให้เป็นอุปสรรคของชีวิต ทั้งชีวิตตอนเป็นมนุษย์ ชีวิตในปรโลก และชีวิตในสังสารวัฏ อดีตที่ผ่านมา เรารู้เรื่องบุญบาปบ้าง ไม่ค่อยจะรู้บ้าง แต่เวลานี้เราได้เรียนรู้กันมามากแล้ว เมื่อรู้แล้วควรทำให้ถูกหลักวิชชา ออกแบบชีวิตของเราให้ดี คือ ภพชาติต่อไปชีวิตเราต้องสมบูรณ์พร้อมด้วยรูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ คุณสมบัติ ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข มรรคผลนิพพาน พวกพ้องบริวาร วิชชาธรรมกาย เกิดมาระลึกชาติได้ เกิดมาระลึกชาติได้ ระลึกชาติเดียวก็ไม่เอานะ มีเรื่องกล่าวไว้ในพระไตรปิฎก มีอยู่หลายท่านระลึกชาติได้ชาติเดียว เห็นว่าภพในอดีต ตนเคยเกิดเป็นคนรวยได้ สั่งสมบุญมาอย่างดี แต่ชาตินี้กลับมาเกิดเป็นคนจน …

๒๘.เกิดมาอีกทีต้องพร้อม Read More »

อย่าตกบุญเลย แม้แต่เพียงบุญเดียว เพราะเรามาเกิดสร้างบารมี เราต้องสร้างบารมีทุกอนุวินาที เนื่องจากเราใช้บุญเก่าไปทุกวัน บุญเก่าใช้ไปก็มีวันหมด เราต้องสร้างบุญใหม่เพื่อเป็นบุญต่อบุญ สมบัติต่อสมบัติ โดยเฉพาะเรามีเป้าหมายมโนปณิธานจะไปสู่ที่สุดแห่งธรรม ต้องมีบุญมากๆ มีบุญมากๆ ก็ต้องสร้างเยอะๆ สร้างไปเรื่อยๆ อย่างเต็มกำลัง ทั้งทำด้วยตัวเองและไปชวนคนอื่นเขามาทำด้วย นี่ก็เป็นสิ่งที่เราต้องทำ เพราะความตายไม่มีนิมิตหมาย เราต้องใช้ทุกอนุวินาทีที่เรายังมีชีวิตอยู่ และทรัพยากรที่เรามีอยู่นั้นเป็นไปเพื่อการสร้างบารมี จึงจะถูกหลักวิชชา เราจะไปพักกลางทางที่ดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตบรมโพธิสัตว์ เราจะต้องสร้างบารมีอย่างกลั่นกล้า เพื่อความปลื้มปีติของเรา และเป็นต้นบุญต้นแบบแก่เพื่อนมนุษย์ทุกคน ๒๗ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๐ พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา https://www.dhamma01.com/book/90 ต้นฉบับ หนังสือ เล่ม 1 สิ่งที่ต้องสั่งสมคือบุญกุศล กลับสู่ สารบัญ หนังสือคำสอนครูไม่ใหญ่

พูดถึงเรื่องหนี้สิน หากมีกำลังทรัพย์เมื่อไร ก็เอาไปใช้เขาเสีย จะได้ไม่ติดไปเป็นวิบากกรรมในภพเบื้องหน้า สมมติเราขอยืมเงินเขามาทำบุญ แต่เราไม่ได้คืนเขา อย่างนี้เจ้าหนี้เขาได้บุญนะ ไม่ใช่เราได้ เหมือนเราไปทำบุญแทนเขา แต่ถ้าหากเรายืม และเราใช้คืนเขา บุญนั้นเราได้ ดังนั้น มีทรัพย์แล้ว เอาไปใช้เขานะลูกนะ มากบ้าง น้อยบ้าง อย่างน้อยไปพูดไปคุยให้เขาสบายอกสบายใจ เขาจะได้ให้โอกาสเราไปแสวงหาทรัพย์ให้ได้เยอะๆ กฎแห่งกรรมเป็นเรื่องละเอียดอ่อนนะลูกนะ นอกจากเราไม่ได้เอาไปคืนเขา บุญก็ไม่ได้ด้วย แถมมีวิบากกรรมติดไปในภพเบื้องหน้า จะมีทรัพย์เมื่อไร คนจะต้องมายืมทุกที และเขาก็ขอลืม เราก็กลุ้มใจ ทุกข์ใจ เพราะฉะนั้น ต้องศึกษากฎแห่งกรรมเอาไว้ให้ดี เราจะได้ดำเนินชีวิตได้ถูกต้อง ไม่ผิดพลาด เราจะได้ปลอดภัยและมีชัยชนะในศึกชิงภพ ปิดงบดุลชีวิต อันนี้สำคัญนะ แต่คุณครูไม่ใหญ่ไม่สนับสนุนให้ยืมเงินมาทำบุญนะ ถ้าเรามีกำลังไม่พอ ก็ให้ใช้ดวงปัญญาไปชักชวนเขามาร่วมบุญ จะได้ช่วยเก็บสมบัติให้เขา และเราจะได้มีบริวารสมบัติ ติดไปในภพเบื้องหน้า มีพรรคมีพวก ความสะดวกมันก็มี ๑๕ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๕ พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา https://www.dhamma01.com/book/90 ต้นฉบับ หนังสือ …

๑๔. ขอยืม..อย่าขอลืม Read More »

ทุกคนจะหลุดพ้นความยากจนด้วยผลทาน นี่เป็นความจริงแท้ของชีวิต ที่จำเป็นจะต้องศึกษาเอาไว้ จะได้ทำถูกหลักวิชชา ไม่อย่างนั้นเราจะมัวแต่เสวยบุญเก่า กินบุญเก่า ที่เราทำมาข้ามชาติ บุญเก่า ทำให้เรามีโภคทรัพย์สมบัติมากมาย พอมาชาตินี้ ถ้าเราประมาท ไม่ศึกษาเรียนรู้วิชชาของชีวิต ทำไม่ถูกหลักวิชชา มีความตระหนี่ หวงแหนทรัพย์ หรือมัวแต่ทำมาหากินอย่างเดียว และก็ลืมทำมาสร้างบารมี ก็มีสิทธิ์ที่จะลำบากยากจนในภพชาติต่อไป เราต้องรีบสั่งสมทานบารมีให้เต็มที่ อย่างสม่ำเสมอ นี่เป็นเรื่องที่สำคัญมาก พึงจำเอาไว้ให้ดี ยิ่งให้..ยิ่งได้ ยิ่งไม่ให้..ยิ่งอด หวง คือ ไล่ ให้ คือ เรียกทรัพย์มา ๘ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๐ พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา https://www.dhamma01.com/book/90 ต้นฉบับ หนังสือ เล่ม 1 สิ่งที่ต้องสั่งสมคือบุญกุศล กลับสู่ สารบัญ หนังสือคำสอนครูไม่ใหญ่

มหาทานบารมีเป็นบันไดเบื้องต้นแห่งบารมี ๓๐ ทัศ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์ เมื่อยังเสวยพระชาติเป็นพระบรมโพธิสัตว์ ตั้งความปรารถนาจะเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ท่านก็พิจารณาด้วยปัญญาของท่านว่า จะเริ่มต้นสร้างบารมีอะไรเป็นอันดับแรก ก็ทรงเห็นพ้องตรงกันหมดทุกพระองค์เลยว่า ต้องสร้างมหาทานบารมี ต้องมีทานเสียก่อน เพราะทานเป็นทางมาแห่งโภคทรัพย์สมบัติ และโภคทรัพย์นี้เองจะทำให้เรามีโอกาสสร้างบารมีอื่นๆ ได้อย่างสะดวกสบาย มหาทานบารมีจึงเป็นสิ่งที่จำเป็นอย่างยิ่งที่เราจะต้องสั่งสมไว้ เพราะการไปพระนิพพาน ไปที่สุดแห่งธรรมนั้น ไม่ใช่ว่าจะไปกันง่ายๆ เราจะต้องมีบุญบารมีมากๆ ต้องมีความบริสุทธิ์มากๆ จึงจะไปได้ บารมีทั้ง ๓๐ ทัศต้องเต็มเปี่ยมบริบูรณ์ ตั้งแต่ทานบารมี ศีลบารมี เนกขัมมบารมี ปัญญาบารมี วิริยบารมี ขันติบารมี สัจจบารมี อธิษฐานบารมี เมตตาบารมี อุเบกขาบารมี บารมีทั้งหมดนี้ต้องครบถ้วนบริบูรณ์ บารมีจะครบถ้วนบริบูรณ์เราก็ต้องสั่งสม เราจะสั่งสมบารมีอื่นๆ ได้สะดวก ก็ต้องมีโภคทรัพย์สมบัติให้มาก มากพอที่จะทำให้เราไม่เดือดร้อน และเหลือพอที่จะแบ่งปันกัน โภคทรัพย์จึงเป็นอุปกรณ์อำนวยความสะดวกให้เราสร้างบารมีอื่นๆ ได้เพิ่มขึ้น สิ่งนี้จะเกิดขึ้นได้ต่อเมื่อเราได้สร้างมหาทานบารมีเท่านั้น ตัวอย่างที่เราพบเห็นในปัจจุบัน คือ ยามใดที่เรามีศรัทธา พบเนื้อนาบุญ และสมบูรณ์ไปด้วยโภคทรัพย์ ตอนนั้นเราก็สร้างบารมีได้สะดวกสบาย ง่ายดาย แต่ถ้ายามใดเรามีศรัทธา พบเนื้อนาบุญ แต่ขาดโภคทรัพย์ …

๑๖. มหาทานบารมี Read More »