๕๗. ทำไมต้องสถาปนาเส้นทางมหาปูชนียาจารย์

ทำไมต้องสถาปนาเส้นทางมหาปูชนียาจารย์

เราจะไปเดินธรรมยาตราในเส้นทางมหาปูชนียาจารย์กันนะ เส้นทางนี้เป็นเส้นทางที่สำคัญมากๆ เพราะว่าเป็นเส้นทางที่พระเดชพระคุณหลวงปู่ พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) พระผู้ปราบมาร ได้เดินทางตรงนี้มาก่อน เราเป็นลูกเป็นหลานท่านในรุ่นหลังๆ ต้องเดินตามรอยนี้

ถ้าเราไม่สถาปนาเส้นทางมหาปูชนียาจารย์นี้ขึ้นมา เดี๋ยวเรื่องราวที่สำคัญสำหรับทุกๆ คนในโลกจะเลือนหายไป เพราะกว่าท่านจะบังเกิดขึ้นได้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลย พญามารกันนักกันหนาทีเดียว กว่าจะได้มาบังเกิดขึ้น เมื่อท่านมาบังเกิดขึ้นแล้ว ทำให้การค้นคว้าคำสอนดั้งเดิมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่เลือนหายไปกว่า ๒,๐๐๐ ปี หวนกลับคืนมาใหม่ ซึ่งเป็นเรื่องที่สำคัญอย่างยิ่ง

ถ้าไม่ได้ท่านรื้อฟื้นขึ้นมาใหม่ มนุษย์ก็จะไม่แตกต่างจากก่อนสมัยพุทธกาล คือ เกิดมาก็จะไม่รู้เรื่องราวเกี่ยวกับตัวของตัวเองว่าเกิดมามีทุกข์ ก็จะหาที่พึ่งที่ระลึกที่แท้จริงไม่ได้ ทั้งๆ ที่ที่พึ่งที่ระลึกที่แท้จริงมีอยู่ในตัวของทุกๆ คนในโลก

พระเดชพระคุณหลวงปู่ท่านถึงเป็นบุคคลที่สำคัญของโลกและจักรวาล ที่ฟื้นฟูสิ่งนี้กลับคืนมาใหม่ ทำให้ทุกคนซึ่งเป็นลูกเป็นหลานท่านรู้เรื่องราวว่า ที่พึ่งที่ระลึกที่แท้จริงนั้นอยู่ภายในตัวของทุกๆ คนในโลก คือ พระธรรมกายนั่นเอง แล้วก็เข้าถึงได้ด้วยวิธีการหยุดใจนิ่งๆ อยู่ที่ฐานที่ ๗ นี่จึงเป็นเรื่องที่สำคัญ

คำสอนนี้หรือสิ่งที่ท่านค้นพบนี้ เป็นพยานยืนยันแห่งการตรัสรู้ธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งไม่ควรจะสูญหายไปจากโลกใบนี้

ทีนี้การจะไม่สูญหาย จะต้องมีการสืบทอดต่อในทุกๆ ด้าน ทั้งด้านการปฏิบัติตามคำสอนของท่าน กับอีกประการหนึ่ง คือ เส้นทางมหาปูชนียาจารย์ เพราะกว่าที่ท่านจะมาค้นพบธรรมกาย และค้นพบวิชชาธรรมกาย เกี่ยวกับเรื่องราว
การปราบมารของท่าน ท่านก็ต้องผ่านเส้นทางเหล่านี้มาก่อน ถ้าเราไม่สถาปนา ก็จะค่อยๆ เลือนหายไป

แม้แต่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเราพระองค์นี้ ทั้งแดนประสูติ ตรัสรู้ ปฐมเทศนา ปรินิพพาน สถานที่ต่างๆ เหล่านี้ หากไม่มีพระเจ้าอโศกมหาราชท่านไปฟื้นฟูขึ้นมา แล้วก็มีเสาหินปักเป็นพยานทางวัตถุ ที่จะบอกให้ชาวโลกในรุ่นหลังๆ ได้รู้ว่า บริเวณตรงที่ปักเสาหินนี้ คือที่บังเกิดขึ้นของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ตั้งแต่การประสูติ ตรัสรู้ แสดงปฐมเทศนา กระทั่งดับขันธปรินิพพาน

แต่แม้มีการปักเสาหินอย่างนี้ ในประเทศเนปาลแดนประสูติของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ครั้งหนึ่งพุทธศาสนายังเลือนหายไปจากตรงนั้นถึง ๕๕๐ ปี ทั้งๆ ที่พระเจ้าอโศกมหาราชได้ปักเสาหิน เพื่อจะบอกให้ชาวโลกรู้ว่า ตรงนี้คือที่ประสูติ ยังเลือนหายไปเลย ถ้าพระเจ้าอโศกมหาราชไม่ได้ปักเสาหิน เราก็จะไม่ทราบเลยว่า ตรงไหนคือสังเวชนียสถาน ๔ แห่ง

เพราะฉะนั้น ลูกทุกรูปอาจจะยังไม่ทราบว่า เราเป็นบุคคลสำคัญอย่างยิ่งไม่แตกต่างจากพระเจ้าอโศกมหาราชในยุคโน้น เป็นอีกภารกิจหนึ่งของชีวิตในสังสารวัฏ ของพระเจ้าอโศกนั้นเกี่ยวกับเรื่องของภาคโปรด ส่วนของเราเกี่ยวกับเรื่องของภาคปราบ ปราบ คือ ปราบพญามาร ซึ่งเป็นต้นเหตุแห่งปัญหาทั้งปวงของสรรพสัตว์และสรรพสิ่งทั้งหลาย

วันใดที่ลูกทั้งหมดนี้ได้เข้าถึงพระธรรมกาย ได้พิสูจน์แล้วว่า มีจริง ดีจริง ถึงตรงนั้นเรามีอุปกรณ์ศึกษาเรียนรู้ในสิ่งที่หลวงพ่อได้พูดในวันนี้ นี่เป็นเรื่องที่สำคัญ ตรงนี้ ประโยคนี้ ลูกต้องจำเอาไว้ให้ดีว่า เราจะต้องไปศึกษาเรียนรู้ค้นคว้าเรื่องนี้ให้ได้ แล้วเราจะยิ่งซาบซึ้งว่า ทำไมหลวงพ่อถึงต้องสถาปนาเส้นทางมหาปูชนียาจารย์นี้ นี่เป็นเรื่องที่สำคัญ

ความปลื้มปีติจะมีเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ว่า การมาบวชของเราในคราวนี้ เป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่อย่างที่เราคาดไม่ถึงเลย ซึ่งเราไม่รู้เนื้อรู้ตัวเลย เราก็นึกว่า เรามาเพราะมีผู้นำบุญไปบอกบ้าง หรือมาด้วยเหตุอันใดก็ตาม แต่ความจริงแล้วเป็นเรื่องของบุญเก่า และเป็นภารกิจสำคัญที่ติดตัวลูกทุกๆ รูปมา โดยที่ยังไม่ทราบตัวเองเลย เพราะว่ายังไม่ได้เข้าถึงพระธรรมกายในตัวที่สมบูรณ์

ถ้าลูกได้เข้าถึงพระธรรมกายในตัวอย่างสมบูรณ์ เป็นอันหนึ่งอันเดียวกับพระธรรมกายในตัว ตอนนั้น วันนั้น เราจะได้ศึกษาเรียนรู้ทบทวนตามคำสอน หรือคำที่หลวงพ่อได้กล่าวในวันนี้ก็จะแจ่มแจ้งขึ้น และมหาปีติจะเกิดขึ้นกับลูกทุกๆ รูปว่า การมาบวชในคราวนี้ แม้จะมาด้วยเหตุต่างๆ ก็ตาม แต่ความจริงแล้วเป็นภารกิจอันยิ่งใหญ่ของลูกทุกรูป ที่ติดตัวมาข้ามชาติ

ประโยคนี้ก็ให้จำเอาไว้ แม้เราจะยังไม่เข้าใจ เพราะยังใหม่สำหรับเราซึ่งมาบวชใหม่ เพิ่งมารู้จักกับหลวงพ่อในโครงการนี้เท่านั้น แต่ให้จำประโยคที่กล่าวทั้งหมดในวันนี้ จำไว้ให้ดี วันใดที่เข้าถึงพระธรรมกาย วันนั้นเราจะได้ศึกษาเรียนรู้ร่วมกัน ในตำแหน่งเดียวกัน คือ ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ด้วยใจดวงเดียวกัน นี่เป็นเรื่องที่สำคัญนะ

ภารกิจตรงนี้ติดตัวมาให้เราได้มาบวชคราวนี้ ได้มาเดินธรรมยาตราในภารกิจกอบกู้พระพุทธศาสนาให้กลับมาเฟื่องฟูเหมือนย้อนยุคพุทธกาล หรืออย่างน้อยเหมือนยุคโบราณกาลที่ผ่านมา
๑๒ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๕๔

พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่)

ที่มา https://www.dhamma01.com/book/92
ต้นฉบับ หนังสือ เล่ม 3 ชีวิตสมณะ ผู้เห็นภัยในวัฏสงสาร

กลับสู่
สารบัญ หนังสือคำสอนครูไม่ใหญ่

Leave a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *