นั่งสมาธิแล้วกลัวเป็นบ้า?
ปัจจุบันนี้ที่ละเลยเรื่องการปฏิบัติกัน เพราะกลัวว่านั่งแล้วเป็นบ้าบ้าง ที่นั่งแล้วเป็นบ้าไม่ใช่อะไร เพราะคนบ้ามานั่ง หรือประเภทมีเชื้อบ้าอยู่ก่อนแล้ว ตอนที่เชื้อยังไม่กำเริบ ยังไม่สำแดงออกก็ดูปกติ ทีนี้คนไปเห็นตอนที่เขาดีๆ อยู่ แต่พอนั่งสมาธิออกอาการ ก็เลยเหมาว่านั่งสมาธิแล้วเป็นบ้า ที่จริงมีเชื้อมาก่อน เพราะฉะนั้นจึงทำให้หลายคนกลัวการปฏิบัติธรรม
หรือบางคนนั่งแล้วใจยังไม่บริสุทธิ์ ยังหยุดไม่สนิท เกิดนิมิตหลอน เห็นภาพโน่นภาพนี่ที่น่ากลัว เป็นภาพที่เก็บสั่งสมไว้ในจิตมาฉายให้เห็น จึงเกิดความกลัว แล้วก็ไปเล่าต่อๆ กันว่า ระวังนะ นั่งแล้วจะเห็นนั่นเห็นนี่ น่ากลัว คนที่ไม่ได้นั่งได้ยินได้ฟังเข้าก็กลัวตามไปด้วย ทั้งๆ ที่ยังไม่ได้นั่งเลย เกิดกลัวไปเสียแล้ว กลัวจะไปเห็นผีสาง เห็นโน่นเห็นนี่
ถ้าจิตบริสุทธิ์จริงๆ เห็นพวกนี้จะรู้สึกเฉยๆ นะ เพราะเห็นเหมือนเห็นมนุษย์อย่างนี้แหละ แต่ว่ารูปร่างมันพิกลพิการกว่าเล็กน้อยบางประการอย่างมากมาย แต่อารมณ์ที่จะไปเห็นอย่างนี้ มันต้องใสแล้วนิ่ง ไม่มีความกลัวอยู่ แต่อารมณ์ที่ยังมีความกลัวแล้วเห็น แสดงว่าจิตยังไม่บริสุทธิ์ ยังเป็นนิมิตเลื่อนลอย
นิมิตเลื่อนลอยยังไม่ใช่ของจริง บางแห่งก็ไปเหมาเอาว่า นิมิตทั้งหมดเลื่อนลอย ไม่ควรยึดติด อย่าไปติดนิมิต อันที่จริง นิมิตจริงก็มี เลื่อนลอยก็มี ก็เหมือนเราลืมตาเห็น คงเคยเห็นของลวงๆ เป็นของจริง มันเหมือนกันอย่างนั้นนะ แต่แทนที่จะเป็นตามนุษย์ ก็เป็นอีกตาหนึ่ง แต่ถ้ามีธรรมจักขุแล้วละก็ จะเห็นอะไรไปตามความเป็นจริง
หรือบางทีเขานั่งสมาธิแล้ว พอดีหมดอายุขัยตาย นั่งตาย ก็เหมาว่า ระวังนะนั่งสมาธิเดี๋ยวตาย แล้วกันสิ ไม่นั่งก็ตาย ไม่เชื่อก็ไปลองดู นอนก็ตาย ยืนก็ตาย เดินหรือวิ่งหกคะเมนตีลังกาก็ตายหมด เห็นเขานั่งสมาธิหน่อย ระวังนะ นั่งแล้วไปไม่กลับ หลับไม่ตื่น ฟื้นไม่มีเลย กลัวอะไรกันอย่างนี้ คือจะหาเรื่องไม่นั่งอยู่แล้ว มันก็ให้มีเหตุ แต่จริงๆ แล้วไม่ใช่
๑๐ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๔๗
พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่)
ที่มา https://www.dhamma01.com/book/92
ต้นฉบับ หนังสือ เล่ม 3 ชีวิตสมณะ ผู้เห็นภัยในวัฏสงสาร
กลับสู่
สารบัญ หนังสือคำสอนครูไม่ใหญ่