ถ้าสังเกตให้ดี เราจะพบว่า โลกของเราในยุคปัจจุบันไม่เหมือนโลกในยุคพุทธกาลหรือยุคอดีต เพราะในยุคนี้มีโรคภัยไข้เจ็บที่เป็นสายพันธุ์ใหม่ ๆ และมีความรุนแรงเกิดขึ้นมามากมาย แม้วิทยาการทางการแพทย์จะเจริญก้าวหน้ามากมายเพียงใดก็ตาม แต่สำหรับโรคบางโรคก็ยังหายาหรือวิธีการรักษาโรคไม่ได้ ที่เป็นแบบนี้เพราะอะไร
เราอาจไม่เชื่อว่า โรคทุกโรคล้วนเป็นผลมาจากการกระทำของมนุษย์ทั้งสิ้น เพราะเมื่อมนุษย์ประกอบอกุศลกรรมมากขึ้นเรื่อย ๆ ไม่ตั้งมั่นในศีล 5 มีการฆ่าสัตว์ ลักทรัพย์ ประพฤติผิดในกาม พูดโกหก เพ้อเจ้อ คำหยาบ ส่อเสียด ดื่มสุราเมรัย สูบเสพสิ่งเสพติดต่าง ๆ มัวเมาในอบายมุขเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ เป็นต้น พญามารก็จะได้ช่องเอาบาปของมนุษย์ทั้งหลาย
ทั่วโลกมาประมวลรวมกัน จากนั้นก็ซ้อนบาปศักดิ์สิทธิ์เข้าไปประกอบในโอกาสโลก ขันธโลก และสัตวโลก
โอกาสโลก คือ สิ่งแวดล้อม ตั้งแต่ร่างกายเราออกไป รวมไปถึงบรรยากาศภายนอกจนกระทั่งถึงดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ ดวงดาว จักรวาลต่าง ๆ
ขันธโลก คือ ขันธ์ 5 ร่างกายของเรา มวลมนุษยชาติ และสรรพสัตว์ทั้งหลาย
สัตวโลก คือ จิตใจของเรา ของมวลมนุษยชาติ และสรรพสัตว์
พญามารจะเอาบาปนี้ซ้อนประกบตั้งแต่โอกาสโลก ขันธโลก สัตวโลก จากข้างนอกมาหาข้างใน แล้วประกอบธาตุที่เป็นอันตรายต่อกายหยาบของมนุษย์ขึ้นมา เข้าไปปรุงแล้วดึงดูดผังที่เขาเซตโปรแกรมไว้ ดูดเข้ามาประกอบธาตุดิน น้ำลม ไฟ วิญญาณ อากาศ ที่จะเป็นอันตรายต่อกายหยาบของมนุษย์ทั่วโลกขึ้นมา
เมื่อมนุษย์คนใดเคยสร้างกรรมที่พ้องกับธาตุที่พญามารประกอบขึ้น วิบากกรรมของบุคคลนั้นก็จะดึงดูดธาตุวิบัติเหล่านี้ให้เข้าไปทำงานในร่างกายของตน เมื่อร่างกายของใครได้รับธาตุวิบัติเหล่านี้ไปแล้วก็จะทำให้ร่างกายเกิดภาวะผิดปกติ จนทำให้อวัยวะภายในทำงานผิดพลาดคลาดเคลื่อนและส่งผลให้เป็นโรคร้ายต่าง ๆ ในที่สุด
ดังนั้น ถ้าบุคคลใดมีเศษกรรมปาณาติบาต เช่น ฆ่าสัตว์ ฆ่ามนุษย์ มีเศษกรรมกาเมฯ หรือเศษกรรมอื่น ๆ ติดตัวมา นี่แค่เศษ ยังไม่ใช่ส่วนนะ ถ้าส่วนไม่ต้องพูดถึง เศษกรรมเหล่านี้จะทำหน้าที่เหมือนเป็นสถานีรับธาตุวิบัติที่เขาส่งมาทำงานในร่างกาย จนส่งผลให้บุคคลนั้นเกิดอาการเจ็บป่วยล้มตาย แล้วแต่ละรูปแบบของธาตุวิบัติ และกรรมที่แต่ละคนได้ทำเอาไว้
โรคทั้งหลายเกิดขึ้นจากการกระทำของมนุษย์ ความคิด คำพูด และการกระทำทางกาย ทางวาจา และใจ เพราะฉะนั้นเรื่อง Law of Karma คำสอนพระสัมมาสัมพุทธเจ้า กุศลกรรมบถ และอกุศลกรรมบถ เป็นต้น เราไม่ศึกษาเรียนรู้ ไม่ได้ เพราะมันเกี่ยวกับตัวของเรา เกี่ยวข้องกับผู้ที่เป็นที่รักของเรา ไม่ว่าจะเป็นบุตร ภรรยา สามี หมู่ญาติ หรือใครก็แล้วแต่ แล้วก็เพื่อนร่วมโลกของเราทั้งหมด เราจะต้องเรียนรู้ เพราะว่าการกระทำของแต่ละคนมีผลไปถึงมวลรวม ภาพรวมของสรรพสัตว์และสรรพสิ่งทั้งหลาย มันสำคัญตรงนี้
ถ้ายุคใดสมัยใด คนทั้งโลกมีศีลมีธรรม ยุคนั้นมนุษย์จะอายุยืน มีกายโตใหญ่ มีฤดูสบาย ดิน อากาศ ฟ้า ก็สบ๊ายสบาย อาหารจะมีรสโอชา ผลหมากรากไม้ก็ออกดอกออกผลดี มีแต่สิ่งดี ๆ เกิดขึ้นมาหล่อเลี้ยงชีวิตของมนุษย์ในยุคนั้น
เพราะฉะนั้น ถึงเวลาแล้วหรือยังที่เราจะต้องฟื้นฟูศีลธรรมขึ้นมาในโลกใบนี้ โดยมีเราเป็นจุดเริ่มต้น และเริ่มต้นที่ศูนย์กลางกาย ฐานที่ 7 ของเรา และถ้าทุกคนมาอยู่ในตำแหน่งเดียวกัน ใช้ศูนย์กลางกาย ฐานที่ 7 ร่วมกัน โอกาสโลก ขันธโลก สัตวโลก จะดีทีเดียว
นี่แหละเป็นเรื่องสำคัญ ทำไมเราจะต้องจัดบวชกันขนาดนี้ และทำไมต้องบวชบ่อย ๆ ทำไมเราต้องเร่งฟื้นฟูพระพุทธศาสนา เพราะคำสอนนี้มีอยู่เฉพาะในพระพุทธศาสนา เรื่อง Law of Karma หรือ เรื่องกฎแห่งกรรมไปศึกษา จะได้ช่วยกันขยายความรู้ โดยเริ่มต้นที่ตัวเราแล้วขยายออกไป
19 กันยายน พ.ศ. 2554
พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่)
ที่มา https://www.dhamma01.com/book/44
ต้นฉบับ หนังสือ คำสอนคุณครูไม่ใหญ่ เล่ม 3
กลับสู่
สารบัญ หนังสือคำสอนครูไม่ใหญ่