สาธุชน :
ถ้าเรานั่งเวลา ๓ ทุ่ม
แล้ววันต่อไปเราจำเป็นไหมที่จะต้องนั่งเวลา ๓ ทุ่ม
หลวงพ่อ :
ไม่จำเป็น เอาสะดวกและสบาย แต่ให้สม่ำเสมอนะ
ตอนไหนก็ได้ จริง ๆ แล้วควรจะทำตลอดเวลาด้วยซ้ำไป หมายความ
ว่า เวลานั่งเราก็ทำ เวลายืนเราก็ทำ นั่งนอนยืนเดิน หรือทำภารกิจ
อะไรก็แล้วแต่ กวาดบ้าน ถูบ้าน ทำงาน ทุกภารกิจเราก็ทำไป
พอมีเวลาว่างนิดหนึ่ง ชำเลืองดูศูนย์กลางกาย พระอยู่ไหม อ้อ อยู่
แต่ไม่ชัดไม่เป็นไร ดวงอยู่ไหม อ้อ อยู่ ไม่ชัดก็ไม่เป็นไร ทำความ
คุ้นเคยอย่างนี้ไปเรื่อย ๆ
ถ้าเราทำอย่างนี้ตลอดเวลา จะคุ้นเคยกับศูนย์กลางกาย
และไม่น่าเชื่อเลย ขณะที่เรากำลังคุยกับแขก กำลังโทรศัพท์หรือ
ทำอะไรก็แล้วแต่ ก็ยังเห็นอยู่ นี่เป็นความอัศจรรย์ ถ้าเราทำเป็น
แล้วนะ โดยเริ่มจากที่ได้บ้าง ไม่ได้บ้างไปก่อนอย่างนี้แหละ มีได้
อย่างนี้หลายคน
บางคนเป็นนักธุรกิจ หลวงพ่อก็แนะอย่างนี้ แล้วเขาก็ไปทำ
บางคนก็ทำอย่างมีความสุข บางคนก็ทำไปบ่นไป “หลวงพ่ออย่างนั้น
อย่างนี้ ไม่เห็นสักที” แต่ก็นั่งทุกวัน เดี๋ยวนี้เลิกบ่นแล้ว ยิ้มแย้ม
แจ่มใส บอก “เอ๊ ไม่น่าเชื่อขับรถก็ยังเห็น” ขับรถนี่เห็นยากนะ แต่
เห็นได้นี่อัศจรรย์ ตอนนี้ขับรถอย่างมีความสุข ถึงสี่แยกไฟแดงขึ้น
ปกติเราหงุดหงิด ตอนนี้ไฟแดงคือที่พักของการทำภาวนา เห็น
องค์พระใส ดวงใส
ทำนะ แล้วจะได้ทุกคน
ทำไม่ได้ มีเพียงประการเดียวคือ ไม่ได้ทำ
เราไม่อิ่มข้าว มีเพียงประการเดียวคือ ไม่ทาน อย่างนี้นะ
๒๙ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๑
โอวาท หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่)
ที่มา
คำตอบคุณครูไม่ใหญ่ เล่ม ๑
https://www.dhamma01.com/book/48
๒๙ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๑