ทำไมต้องนั่งสมาธิ

ตำรวจ :

กราบนมัสการหลวงพ่อ
นี่เป็นการปฏิบัติครั้งแรกของผมครับ
มีความรู้สึกยังกำหนดจิตของตัวเองไม่ได้
มีภาพเก่า ๆ ในอดีตที่เคยผ่านชีวิตมาวนเวียนตลอด
ทำให้จิตไม่สงบเท่าที่ควร
ก็จะพยายามฝึกปฏิบัติในโอกาสต่อไปครับ

หลวงพ่อ :

สำคัญนะ ในขณะที่ร่างกายเรายังแข็งแรงอยู่ ยังมี
ภาพเก่า ๆ จากประสบการณ์ของชีวิตที่ผ่านมาวนเวียนอยู่ในใจ
ตลอดเวลา แล้วเราบังคับไม่ได้ จะเลือกอยู่ในภาพใดภาพหนึ่งไม่ได้
หรือไม่ต้องการภาพนั้น จะขับไล่ภาพนั้นออกไปก็ยังไม่ได้ ขนาดเรา
แข็งแรงอยู่ ยังเป็นอย่างนี้ ตอนป่วยจะยิ่งกว่านี้ ตอนนั้นทั้งร่างกาย
และจิตใจอ่อนแอหมด เมื่อมันอ่อนแอ ภาพต่าง ๆ จะเกิดขึ้นตลอด
เวลา แล้วเราควบคุมไม่ได้ ตรงนี้อันตราย
อันตรายสำหรับชีวิตมนุษย์ทุกคนในโลก เพราะตัดสิน
กันที่ภาพสุดท้ายก่อนที่เราจะหลุดจากกายหยาบ ตรงนี้สำคัญ
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงให้หลักว่า ทางที่จะไปมีอยู่ ๒ ทาง
อบายทางหนึ่ง สุคติทางหนึ่ง ภาพที่สดใส บริสุทธิ์ นึกแล้วปีติ
ภาคภูมิใจ ภาพแห่งความดีปรากฏเห็นชัดเจน เกาะภาพนั้นก็ไปสุคติ
แต่ถ้าเป็นภาพที่ไม่ดี เกาะภาพนั้นก็ไปอบาย
ทีนี้ มันมีวิธีทางลัด ที่เราจะต้องฝึกฝน แล้วเตรียมตัว
ของเราเอาไว้ก็คือ การฝึกสมาธิ เพื่อแยกภาพไม่ดีให้ออกไปจากใจ
ฝึกบ่อย ๆ ภาพไม่ดี หรือภาพที่เราไม่ต้องการ หรือพอเห็นแล้ว
ไม่ชุ่มชื่นใจ ไม่ปีติใจจะค่อย ๆ หมดไป จะเหลือแต่ภาพดี ๆ เช่น
ภาพที่เราเคยสร้างบุญกุศล หรือความสว่าง หรือดวงใส ๆ หรือ
องค์พระเกิดขึ้น
การมาอยู่ที่วัดแค่ไม่กี่วัน เราได้แค่แนวทางเอาไว้สำหรับ
ไปฝึกต่อ เพราะฉะนั้นถ้ากลับไปแล้วต้องหาเวลาทำทุกวันให้
สม่ำเสมอ ใหม่ ๆ ก็จะมีภาพที่เราไม่ต้องการเกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลา
ก็ช่างมัน อย่าไปเพ่งขับไล่มัน อย่าไปรำคาญ ดูไปเฉย ๆ เรื่อย ๆ
ในที่สุดมันก็จะหมดไปสักวันหนึ่ง แล้วก็เหลือแต่ภาพดี ๆ ที่เรา
ต้องการ ที่เวลาเกิดขึ้นในใจแล้วมีความสุข มีปีติ มีความเบิกบาน
การนั่งสมาธิที่เรากำลังฝึกมีความจำเป็นนะ เพราะมันเป็น
วิชชาชีวิต บางทีตอนนี้เราอาจยังไม่เห็นความสำคัญ กลับไปต้อง
ไปฝึกต่อนะ
๑๖ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๑

โอวาท หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่)
ที่มา
คำตอบคุณครูไม่ใหญ่ เล่ม ๑
https://www.dhamma01.com/book/48
๑๖ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๑

Leave a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *