เพียงแค่สองอย่างนี้ จำไว้
หนึ่งถูกวิธีไซร้ ทุกขั้น
สองหมั่นขยันให้ ต่อเนื่อง
ลูกจักได้ธรรมนั้น เที่ยงแท้แน่นอน
ตะวันธรรม
อย่าตั้งใจเกินไปนะ ทำสบายๆ
อย่าไปเร่งอย่างผิดวิธี สมมติเราเผลอไปกังวลจะไม่ทันเพื่อน ไม่ทันใช้งาน ไม่ทันใจหลวงพ่อ อะไรอย่างนี้ เดี๋ยวมันจะไปลุ้น จะไปตั้งใจ แล้วมันจะตึง
หากเราตึง ต้องรีบลืมตาเลย แล้วก็ทำสบายๆ ใหม่ พอร่างกายและจิตใจมีความพร้อมเราก็เริ่มต้นใหม่อย่างง่ายๆ เราต้องพยายามสอนตัวเองว่า ต้องสบายๆ ใจใสๆ ใจเย็นๆ
เราไม่ต้องเอาตัวเราไปเปรียบเทียบกับใคร ของเราก็คือของเรา
ค่อยๆ ประคองใจไปเรื่อยๆ เดี๋ยวใจก็จะค่อยๆ นิ่งๆ นุ่มๆ เบาๆ สบายๆ ต้องนิ่ง นุ่ม เบา สบาย และผ่อนคลายเท่านั้น ถึงจะไปถึงจุดหมายปลายทางที่เราต้องการได้ นี่สำคัญนะลูกนะ อย่าเพิ่งไปใช้อารมณ์หนุ่มแข็งแรงมาใช้อย่างนั้น นั่งสมาธิต้องสบายๆ ทำใจใสๆ ใจเกลี้ยงๆ
ตอบประสบการณ์เท่าที่มี
แล้วถ้าประสบการณ์ดีกว่านี้ ถ้าหลวงพ่อถามก็ต้องตอบเท่าที่เรามี เห็นแค่ไหนก็ตอบแค่นั้น ตอบตรงไปตรงมา หลวงพ่อจะได้ช่วยปรับปรุงแก้ไขได้ง่ายๆ เราจะยกชั้นกันได้ ถ้าทำถูกหลักวิชชา
เพราะฉะนั้น ต้องใสๆ ต้องสบายๆ ต้องเปิดช่องให้บุญเก่าของเราที่มีมากเพียงพอ ที่จะส่งผลให้เราได้เข้าถึงวิชชา ซึ่งต้องง่ายๆ ถ้าเราไปลุ้น ไปเร่ง ไปเพ่ง ไปจ้อง เหมือนเราไปปิดช่องที่จะเชื่อมต่อกับบุญเก่า เพราะฉะนั้นต้องสบาย มีสติกับสบาย ควบคู่กันไป ใจใสๆ ใจเย็นๆ
แตะไปเบาๆ สบายๆ ผ่อนคลาย ใจใสๆ ใจเย็นๆ ได้แค่ไหนก็เอาแค่นั้นไปก่อน เห็นชัดแค่ไหนก็ให้ดูแค่นั้นไปก่อน ดูธรรมดาๆ เช่น สมมติว่า มันชัดใสแค่ ๒๐ เปอร์เซ็นต์ เราก็ดูไปแค่นั้นก่อน อย่าไปเร่ง
การที่เราดูอย่างสบายๆ ดูเฉยๆ เรื่อยๆ อย่างนี้คือการเร่งที่ถูกหลักวิชชา มีให้ดู ๒๐ เปอร์เซ็นต์ ๓๐ เปอร์เซ็นต์ ก็ให้พึงพอใจแค่นั้นไปก่อน อย่าใจร้อนนะลูกนะ
ต้องใจเย็นๆ ดูไปธรรมดาๆ ไม่ต้องคิดอะไรทั้งสิ้น ใจจะได้อยู่กับเนื้อกับตัว กับกลางกายได้อย่างง่ายๆ แล้วมันก็จะชุ่มๆ ใจชุ่มๆ ใจเย็นๆ เดี๋ยวมันไปของมันเองอย่างง่ายๆ
ถ้าไม่ง่าย ไม่ใช่ ต้องง่าย ต้องสบายนะลูกนะ พอเริ่มรู้สึกว่า มันชักไม่ง่าย ลืมตาเลย แล้วก็เอาใหม่ ฝึกซ้ำๆ อย่างนี้
หมั่นสังเกตดู หลังจากเราเลิกนั่งแล้วว่า เราทำถูกหลักวิชชาไหม
แล้วนอกรอบก็หมั่นตรึก หมั่นนึก หมั่นคิด ให้ใจติดอยู่ในกลางกายตลอด ฝึกให้คุ้น ให้คล่อง ให้ชำนาญ ถ้าพื้นฐานลูกแน่นอย่างนี้นะ ต่อไปมันง่าย
จะยากตรงหยุดแรกนี่แหละ แต่ก็ยากไม่มาก ยากพอสู้ ถ้าเรารู้วิธีการหลักวิชชา มันก็ไม่ยาก หยุดแรกสำคัญฝึกตรงนี้ซ้ำๆ จนเราจับทางได้ว่า ต้องทำใจแบบนี้ นิ่งแบบนี้ อารมณ์แบบนี้ มันถึงจะไปถึงตรงนั้นได้ พอเราทำซ้ำๆ เดี๋ยวก็คล่อง หยุดถัดไปก็ยิ่งง่าย ต้องทำอย่างนี้นะ ต้องค่อยๆ ฝึกไปอย่างนี้ ช้าๆ ชัดๆ ง่ายๆ ใจเย็นๆ ต้องสบายๆ เราฝึกไป
พระภิกษุธรรมยาตรา ปี พ.ศ. ๒๕๕๖ : สภาธรรมกายสากล : ๑๓.๓๐ – ๑๔.๓๐ น.
อังคารที่ ๑๒ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๖
โอวาท หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่)
ที่มา หนังสือ ง่ายแต่ลึก ๔ บทที่ 27 www.dhamma01.com
น้อมกราบสาธุ สาธุ สาธุครับ
🌼🌺💐💮🌷💮💐🌺🌼