พระภิกษุ : ถ้าฝึกสมาธิแบบอานาปานัสสติ กำหนดลมหายใจ จะเข้าถึงพระธรรมกายได้ไหมครับ
คุณครูไม่ใหญ่ :
วิธีฝึกสมาธิที่มีบันทึกไว้ ๔๐ วิธีในวิสุทธิมรรค เป็นวิธีที่จะทำให้เข้าถึงพระธรรมกายทั้งหมดเลย วิธีสัมมาอะระหัง เป็นอาโลกกสิณ หรือกสิณแสงสว่าง แล้วประกอบคำภาวนา เอามาตั้งไว้ตรงฐานที่ ๗ นี่ก็เป็น ๑ ใน ๔๐ วิธีเหมือนกัน
ฝึกแบบอานาปานัสสติ กำหนดลมหายใจ ก็เป็น ๑ ใน ๔๐ วิธี ที่จะทำให้เข้าถึงวิชชาธรรมกายได้ โดยกำหนดลมหายใจเข้าออก เริ่มตั้งแต่ปากช่องจมูก แล้วไปสุดตรงที่ปลายลม หรือที่สุดของลมหายใจ จะอยู่ตรงฐานที่ ๗ เลย
วิธีปฏิบัติ คือ หายใจอย่างสบาย ๆ ปรับลมให้เบา ยาว สม่ำเสมอ ลองนับในใจให้ได้ ๑ – ๑๖ ครั้ง อย่างสบาย ๆ นะ ไม่ใช่ตั้งใจหายใจนะ ปรับไปเรื่อย ๆ แต่ใจจะต้องอยู่ที่ฐานที่ ๗ การหายใจก็ให้เป็นปกติ ไม่ต้องเอาจิตใจเข้าออกตามลมหายใจ อย่างนี้เป็นวิธีปฏิบัติแบบอานาปานัสสติ เพื่อให้เข้าถึงธรรมกาย
อานาปานันสติ แปลว่า การจับลมหายใจเข้าออก ให้อยู่กับที่ โดยเรารู้ตัวตลอดเวลา เบา ยาว สบาย สม่ำเสมอให้อยู่กับที่ตรงฐานที่ ๗ ทีนี้พอเราจับลมอยู่ได้แล้ว เราจะมีความรู้สึกเหมือนเราไม่หายใจ พอเหมือนไม่หายใจก็กลัวตาย ก็เลยรีบหายใจ ไปควานหาลมหายใจ ดังนั้นก็เลยอึดอัด เอ๊ จะเข้าหรือจะออกดี
เพราะฉะนั้น พอถึงตรงที่เหมือนไม่ได้หายใจ แสดงว่า ลมมันหยุดอยู่กับที่แล้ว ไม่ช้าใจที่คิดเรื่องโน้นเรื่องนี้ก็จะหยุดพร้อมกับลมที่หยุด ผลที่เกิดขึ้นคือ ดวงปฐมมรรคจะเกิดขึ้นตรงฐานที่ ๗ นี่คือวิธีปฏิบัติ เพื่อให้เข้าถึงธรรมกาย โดยอาศัยลมหายใจเข้า
พระภิกษุ : แต่บางครั้งพระอาจารย์ท่านแนะนำ ให้เอาไว้ที่ปากช่องจมูก ไม่ต้องเอาไว้ที่ฐานที่ ๗
คุณครูไม่ใหญ่ :
เพราะว่าบางท่านนั้นไม่ทราบว่า ในกายเรามีพระธรรมกาย ไม่ทราบว่าพระธรรมกายตั้งอยู่ที่ตรงไหน เมื่อไม่ทราบอย่างนี้ ก็เอาจุดที่ลมกระทบ ที่สังเกตง่ายที่สุด
ทีนี้เมื่อเขาเอาใจมาอยู่ที่ต้นลม สังเกตการเข้าการออก ก็เหมือนคนยืนเฝ้าประตู ดูคนเข้าคนออก จนกระทั่งลมมันหยุด คือ จับได้ แต่ไม่ได้จับที่ตรง ฐานที่ ๗ แต่มาจับอยู่ได้ตรงฐานที่ ๑ ผลที่เกิดขึ้นคือ ดวงสว่างก็จะเกิดขึ้นตรงนี้ หรือไม่ก็เกิดขึ้นข้างหน้า ซึ่งถ้าได้อย่างนี้แล้ว จะต้องหาวิธีนำดวงใส ๆ เข้าไปข้างในตรงฐานที่ ๗ ให้ได้ ไม่ช้าก็จะพบพระธรรมกาย แต่ถ้าไม่นำกลับเข้าไปตั้งไว้ตรงฐานที่ ๗ ก็จะไม่พบพระธรรมกาย
ทบทวนอีกครั้งนะ อานาปานัสสติ แปลว่า การจับลมหายใจที่เข้าออกอย่าง ยาว เบา สบาย สม่ำเสมอ ให้อยู่ที่ฐานที่ ๗ ลักษณะอาการเมื่อจับอยู่แล้ว คือ ลมจะไม่เข้าไม่ออก คือ อยู่นิ่ง ๆ อาการคล้าย ๆ เหมือนกับเราไม่ได้หายใจ แล้วมักจะกลัวกัน แต่ที่จริงตอนนั้น ถ้าหากอยู่เฉย ๆ ใจก็จะหยุดนิ่งประเดี๋ยวเดียว ๑ นาที เท่านั้นเอง ดวงธรรมก็เกิดขึ้นมา
ทีนี้ บางพระอาจารย์ให้กำหนดที่ปากช่องจมูก ตรงฐานที่ ๑ กำหนดที่ตรงนี้ก็เหมือนคนยืนเฝ้าประตู ดูคนเข้าและออก พอใจสบาย ๆ ถูกส่วน พอจับลมได้หยุดนิ่งตรงนี้ ดวงธรรมก็จะเกิดขึ้นตรงนี้ ถ้านำดวงธรรมที่เกิดตรงนี้ น้อมเข้าไปตรงฐานที่ ๗ เดี๋ยวก็จะพบพระธรรมกาย แต่ถ้าไม่น้อมเอาไว้ อยู่ข้างหน้าเฉย ๆ ก็จะไม่พบพระธรรมกาย แต่จิตใจจะมั่นคง นุ่มนวล และควรแก่การงาน ที่จะนำไปนึกคิดอะไรก็ได้ พิจารณาอะไรก็ได้ แต่จะไม่พบพระธรรมกาย ได้อารมณ์สบาย มีความสุข แล้วดวงจะอยู่ข้างหน้า
โอวาท หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่)
https://dhamma01.blogspot.com/2020/12/blog-post_5.html
สาธุ ขอกราบอนุโมทนาบุญ
กราบอนุโมทนาสาธุครับ