วิบากกรรมของนักล่าสัตว์ (กลางวันล่าสัตว์ กลางคืนรักษาศีล)
ทหารก่อนก้าวลงสู่สมรภูมิรบ ย่อมต้องมีการตระเตรียมทัพ กำลังพลและฝึกซ้อมรบให้พร้อมเสมอที่จะทำศึกสงคราม ยิ่งมีความพร้อมมากเพียงใด นั่นหมายถึงชัยชนะที่รออยู่เบื้องหน้า ชีวิตมนุษย์ก็เช่นเดียวกัน จำเป็นจะต้องฝึกซ้อมใจ ให้พร้อมเสมอที่จะเผชิญกับมรณภัย ซึ่งจะมาเยือนได้ทุกอนุวินาที การฝึกใจต้องอาศัยหลักการทำง่ายๆ สบายๆ ใจเย็นๆ จรดใจนิ่งไปที่ ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ภายในกลางกายอย่างแผ่วเบา โดยไม่วิตกกังวลถึงเรื่องใด จนกว่าใจจะหยุดนิ่ง รวมเป็นหนึ่งเดียวกัน เกิดเป็นแสงสว่างเจิดจ้าขึ้นภายใน หยุดใจต่อไป เข้ากลางไปเรื่อยๆ จนเข้าถึงพระธรรมกายอันเป็นสรณะที่พึ่งที่ระลึกภายในอย่างแท้จริง การกระทำเช่นนี้ คือการเตรียมตัวอย่างถูกวิธี ที่จะทำให้ชีวิตของเราปลอดภัยในสงครามของชีวิต
มีถ้อยคำที่เปรตตนหนึ่งได้กล่าวเอาไว้ใน มิคลุททกเปตวัตถุ ว่า
“เมื่อก่อน กระผมเป็นพรานเนื้อ เป็นผู้มีฝ่ามือเปื้อนโลหิต เป็นคนหยาบช้าทารุณ มีใจประทุษร้ายในสัตว์เป็นอันมาก เพราะอาศัยอุบาสกเป็นกัลยาณมิตร กระผมจึงฆ่าสัตว์เฉพาะกลางวัน กลางคืนเป็นผู้สำรวมงดเว้นจากปาณาติบาต เพราะฉะนั้นกลางคืนกระผมจึงได้รับความสุข กลางวันได้เสวยทุกข์ ถูกสุนัขมีจิตเดือดดาลพากันห้อมล้อม กัดกินกระผมรอบด้าน”
มีคนบางคนในโลกนี้ที่กลางวันทำบาป กลางคืนทำบุญ เมื่อถึงคราวบุญและบาปส่งผล ก็ส่งผลเท่าๆ กัน คือกลางคืนเสวยบุญ กลางวันเสวยวิบากกรรมอันเผ็ดร้อน แต่ระหว่างการเสวยสุขและทุกข์มันแตกต่างกันมากเหลือเกิน ไปรู้ตอนนั้นก็สายเกินไปเสียแล้ว จะมาบอกว่า รู้อย่างนี้ ชาติที่แล้วจะไม่ยอมทำบาปเด็ดขาด จะทำแต่บุญกุศลอย่างเดียว ซึ่งก็ได้แต่รำพึงเท่านั้น จะย้อนชีวิตมาแก้ไขไม่ได้อีกแล้ว เพราะเราทำกรรมใดไว้ ก็ต้องเป็นผู้รับผลของกรรมนั้น เช่นดังตัวอย่างต่อไปนี้
* ในสมัยพุทธกาล ครั้งหนึ่งเมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่ในพระเวฬุวันมหาวิหาร ทรงปรารภมิคลุททกเปรต จึงตรัสเล่าให้พระภิกษุสงฆ์ฟังว่า ในกรุงราชคฤห์ มีพรานคนหนึ่ง เที่ยวล่าเนื้อเลี้ยงชีพ สืบทอดอาชีพมาจากบรรพบุรุษของตน สัตว์บางชนิดต้องออกล่าเวลากลางวัน บางชนิดต้องไปดักซุ่มเวลากลางคืนถึงจะได้ นายพรานมีอุบาสกคนหนึ่งเป็นมิตร อุบาสกพยายามชักชวนให้เพื่อนเลิกฆ่าสัตว์ เพราะมันจะเป็นบาปติดตัวข้ามชาติ
แต่นายพรานเลิกไม่ได้ เพราะให้เหตุผลว่ามันเป็นอาชีพ ไม่สามารถไปหาอาชีพอื่นทำได้ ฝ่ายอุบาสกไม่ลดละความพยายามที่จะทำหน้าที่กัลยาณมิตร ได้แนะนำว่า “ถ้าอย่างนั้น ท่านจงงดเว้นจากปาณาติบาตในตอนกลางคืน ส่วนกลางวันท่านจะไปล่าสัตว์เลี้ยงชีพก็แล้วแต่ท่าน”
นายพรานเห็นว่ารักษาศีลกลางคืนได้ เลยตอบตกลง เมื่อรับปากแล้ว ตั้งแต่นั้นมาไม่ออกล่าสัตว์เวลากลางคืนอีกเลย ได้รักษาศีล ๕ ตลอดทั้งคืน ครั้นรุ่งเช้าก็ออกล่าสัตว์ต่อ ทำอย่างนี้จนตลอดชีวิต เมื่อละโลกไปแล้ว เนื่องจากทำบุญปนบาป ก็ไปบังเกิดเป็นเวมานิกเปรตใกล้กรุงราชคฤห์ ตอนกลางวันจะเสวยทุกข์ทรมานอย่างใหญ่หลวง คือจะถูกสุนัขฟันเหล็กกัดกิน กรรมนั้นบันดาลให้มีฝูงสุนัขดำตัวใหญ่มาก ตาแดง หน้าตาดุดัน วิ่งเข้ามาใส่แล้วรุมกัดกินเนื้อตนเองจนตาย จากนั้นก็ฟื้นขึ้นมาใหม่ เสวยทุกข์อยู่อย่างนั้นซํ้าแล้วซํ้าเล่า
ส่วนเวลากลางคืน ด้วยบุญกุศลที่ได้สมาทานศีล ๕ ร่างกายจะเปล่งปลั่งสว่างไสว พรั่งพร้อมด้วยเบญจกามคุณทั้ง ๕ เสวยสุขประดุจชาวสวรรค์ พระนารทเถระ เห็นแล้วก็สอบถามว่า ท่านเป็นคนหนุ่มแน่น ห้อมล้อมด้วยเทพบุตรและเทพธิดา รุ่งเรืองในยามราตรี แต่ต้องมาเสวยทุกข์ในเวลากลางวัน ท่านได้กระทำกรรมอะไรเอาไว้ในชาติก่อน
เปรตได้ฟังพระอรหันต์ถาม จึงบอกบุพกรรมของตนว่า “เมื่อก่อน กระผมเป็นนายพรานอยู่ที่กรุงราชคฤห์ เป็นผู้มีฝ่ามือเปื้อนด้วยโลหิต เป็นคนหยาบช้าทารุณ มีใจประทุษร้ายในสัตว์มากมาย ยินดีแต่ในการเบียดเบียนสัตว์อื่น เป็นผู้ไม่สำรวมด้วยกาย วาจา ใจ ผมได้อุบาสกเป็นกัลยาณมิตร เพื่อนของผมเป็นคนมีใจดี มีศรัทธา เป็นคนเอ็นดูกระผม ห้ามผมอยู่เป็นประจำว่า อย่าทำกรรมชั่วเลย เพื่อนเอ๋ย อย่าไปทุคติเลย ถ้าท่านปรารถนาความสุขในโลกหน้าจงงดเว้นจากการฆ่าสัตว์ อันเป็นการไม่สำรวมเสียเถิด
ผมฟังคำของสหายผู้หวังดี มีความอนุเคราะห์ด้วยประโยชน์นั้นแล้ว ไม่ได้ทำตามคำแนะนำ เพราะผมเป็นคนไม่มีปัญญา ยินดีแต่ในบาป สหายผู้มีปัญญาจึงแนะนำผมให้รักษาศีล ๕ ตอนกลางคืนว่า ถ้าท่านฆ่าสัตว์ในตอนกลางวัน ส่วนกลางคืนจงงดเว้นเสียเถอะ กระผมจึงฆ่าสัตว์เฉพาะกลางวัน กลางคืนเป็นผู้สำรวมงดเว้น เพราะฉะนั้นกลางคืนกระผมจึงได้รับความสุข กลางวันได้เสวยทุกข์ ถูกสุนัขรุมกัดกิน”
วันต่อมา พระเถระได้เห็นเวมานิกเปรตซึ่งมีลักษณะคล้ายๆ กันอีก แต่ต่างกันตรงที่เจตนาในการทำกรรมแตกต่างกัน คือเปรตตนนี้ฆ่าสัตว์เพราะความสนุก จึงต้องเสวยทุกข์ในเปตโลก เรื่องของเปรตตนนี้มีอยู่ว่า
เมื่อพระนารทเถระไปพบเปรตตนนี้เข้า จึงถามว่า “ท่านรื่นรมย์อยู่ในเรือนยอดและปราสาทบนบัลลังก์อันปูลาดด้วยผ้าขนสัตว์ มีเครื่องขับร้องประโคมดนตรีที่บุคคลคอยประโคมให้ฟัง ภายหลังเมื่อสิ้นราตรี พระอาทิตย์ขึ้นแล้ว ท่านต้องเสวยทุกข์ทรมานแสนสาหัสอยู่ในป่าช้า ท่านทำกรรมชั่วอะไรไว้ด้วยกาย วาจา ใจ เพราะวิบากแห่งกรรมอะไร ท่านจึงได้เสวยทุกข์เช่นนี้ ช่วยเล่าให้อาตมาฟังหน่อยเถิด”
เปรตจึงเรียนให้ทราบว่า ในอดีต “กระผมเป็นมาณพชื่อว่ามาควิกะ แม้เป็นลูกของคนมีทรัพย์ แต่ก็รักสนุกด้วยการออกล่าเนื้อตลอดทั้งกลางคืนและกลางวัน อุบาสกคนหนึ่งเป็นสหายของกระผม อาศัยความเอ็นดูตักเตือนว่า อย่าทำปาณาติบาตเลย เพราะมันไม่คุ้มกับการที่จะต้องไปเสวยทุกข์ในอบายภูมิ ถ้าสหายปรารถนาความสุขในโลกหน้า จงงดเว้นจากการฆ่าสัตว์เสียเถิด แต่ผมก็ไม่เชื่อ เพราะคิดว่าสัตว์เป็นอาหารของมนุษย์ ไม่น่าจะเป็นบาป อุบาสกจึงไปขอร้องพระเถระรูปหนึ่ง
วันหนึ่ง พระคุณเจ้าได้ไปบิณฑบาตในกรุงราชคฤห์ ได้หยุดยืนที่ประตูบ้านของผม ผมเห็นท่านแล้วเกิดความเลื่อมใส จึงทำการต้อนรับให้เข้าไปฉันภัตตาหารในบ้าน ปูลาดอาสนะถวาย เมื่อพระเถระฉันภัตตาหารเสร็จแล้ว ก็ประกาศโทษในปาณาติบาตและอานิสงส์ในการงดเว้นจากปาณาติบาตแก่กระผม ถึงกระนั้นผมก็ยังไม่สามารถที่จะเลิกล่าสัตว์เป็นเกมกีฬาได้ พระคุณเจ้าก็อุตส่าห์เมตตาแนะนำให้ผมสมาทานศีล ๕ ในเวลากลางคืนก็ได้ แม้ไม่เชื่อก็เผื่อเหนียวเอาไว้
ด้วยความเคารพเลื่อมใสและเกรงใจพระเถระ กระผมได้ปฏิบัติตามคำแนะนำของพระคุณเจ้า ตกกลางคืนผมก็เลิกฆ่าสัตว์ ตั้งใจสมาทานศีล ๕ ออกล่าสัตว์เล่นเฉพาะตอนกลางวันเท่านั้น ด้วยกรรมนั้น ทำให้ผมต้องถูกฝูงสุนัขตามไล่งับ ฉีกกัดกินเนื้อจนตายในเวลากลางวัน แต่กลางคืนได้เสวยบุญเพราะได้สมาทานศีล ๕ กระผมเพิ่งมาประจักษ์ผลของบุญและบาป เมื่อได้มาเสวยสุขและทุกข์ในเปตโลกนี้
เราจะเห็นว่า มนุษย์ส่วนใหญ่กว่าจะรู้ซึ้งถึงผลของบุญและบาปก็สายไปเสียแล้ว หลวงพ่อสังเกตเห็นบางท่านสมาทานศีลเป็นข้อๆ บางข้อที่ยังรักษาไม่ได้ก็ไม่สมาทาน สมาทานเฉพาะข้อที่ตนเองพอทำได้ ทำอย่างนี้ไม่ถูก เราต้องรักษาให้ครบถ้วนบริบูรณ์ เราทำเพื่อตัวเราเอง อย่าได้ประมาทในผลของบาป อย่าตามใจกิเลส เพราะกิเลสทำให้เราทำบาปกรรม แล้วก็มีวิบากนำเราไปสู่อบายภูมิ ต้องเสวยทุกข์ทรมานยาวนาน กว่าจะได้โอกาสกลับมาเกิดเป็นมนุษย์อีกก็ยากแสนยาก ดังนั้นให้เลิกทำความชั่ว ทำแต่ความดี ทำใจให้ผ่องใส จะได้เข้าถึงพระรัตนตรัยภายในกันทุกคน
พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่)
ที่มา https://buddha.dmc.tv/dhamma/13333
ต้นฉบับ หนังสือ ธรรมะเพื่อประชาชน ฉบับผลของบาป
กลับสู่
สารบัญธรรมะเพื่อประชาชน สำหรับไฟล์เสียง, วีดีโอ และ Article
สารบัญ หนังสือธรรมะเพื่อประชาชน
✨น้อมกราบอนุโมทนาบุญกับโอวาท
คำสอนและธรรมทานอันทรงคุณค่า
หลวงพ่อธัมมชโย #คุณครูไม่ใหญ่
ด้วยความเคารพอย่างสูงยิ่ง สาธุครับ
🌟✨🌟✨🌟✨✨🌟✨🌟✨🌟