ความมักง่ายขั้นแรกของมนุษย์จำไว้ คือ ๑) มักง่ายในเรื่องของ การกำจัดความสกปรก ๒) มักง่ายในเรื่องของการจัดระเบียบ
.
สองเรื่องเป็นเรื่องใหญ่ จะยกตัวอย่างให้ดู มักง่ายอย่างแรก กินข้าวเสร็จควรจะล้างจาน แล้วไม่ล้าง ปล่อยทิ้งไว้มดมันก็มาขึ้น แมลงหวี่ แมลงวันมันก็มา
.
แล้วเราก็คว้ายาฆ่าแมลงมาฆ่ามัน มองเผินๆ ก็คือ ไอ้เจ้าสัตว์พวกนี้มันมารบกวนเรา เพราะฉะนั้นมันสมควรตาย
.
แต่ถ้ามองให้ลึก เรามักง่าย ในเรื่องของการกำจัดความสกปรก ในบ้านเรือนของเรา
.
แล้วมักง่าย ในเรื่องข้าวของของเรา ปล่อยทิ้งให้ตากแดด ตากลม ตากฝน เสื่อผืนนี้ควรจะใช้ได้ อย่างน้อยก็ปี สองปี
.
ปล่อยให้ตากแดด ตากลมตากฝน ผุซะก่อน นี่คือการปล้นสมบัติตัวเอง แล้วไม่รู้ตัว
.
เมื่อทำมักง่ายทำนองนี้มากเข้า อะไรที่มีในบ้านอายุสั้นหมดเลย เศรษฐกิจเลยฝืดเคือง เพราะไม่พอใช้
.
แล้วจากนี้มันก็ไปสู่คอร์รัปชั่น ทำงานกับใครก็ชอบเอาเปรียบ ก็คือการขโมยชนิดหนึ่ง
.
ตกลงความไม่มีระเบียบ เป็นต้นเหตุของการผิดศีลข้อที่ 2 ทั้งสองอย่างนี้ ยังไงใจก็ขุ่น เมื่อทั้งไม่สะอาด ทั้งไม่มีระเบียบ ใจขุ่นแน่นอน
.
เมื่อใจขุ่นซะแล้ว แล้วในที่สุด แล้วเราก็เลยคุ้นกับความไม่ดี ความมักง่าย แล้วเราก็เลยจะขาดศีล ชัดไหม อยู่ตรงนี้เอง”
.
๑๔ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๖๓
โอวาท หลวงพ่อทัตตชีโว (คุณครูไม่เล็ก)
ที่มา