“สิ้นปี ในทางโลกบริษัทร้านค้าต่างๆ คิดถึงเรื่องกำไรขาดทุน ทางธรรมคล้ายกันแต่คนละโปรดัก คือให้มองทั้งโลก เป็นตลาดกลางค้าบุญ-ค้าบาป
.
ใครตลอดมาค้าบุญนั่นละกำไร ความจริงบาปเป็นสิ่งที่ไม่ควรสร้าง ทำอะไรแล้วอดหนีผลข้างเคียงไม่พ้น พอใจไม่พอใจ โกรธแถมมา ฉะนั้นมีบาปติดมา
.
สิ่งเหล่านี้ต้องพิจารณา ๑ ปีผ่านไป บุญกับบาปอะไรมากกว่ากัน บุญต้องมากกว่า ยิ่งมากกว่าเท่าไหร่ ยิ่งดีเท่านั้น สำคัญกว่าทางโลก
.
บัญชีเป็นทรัพย์สินที่ต้องคิด อย่างไรทางโลกต้องมีกินมีใช้ มีเผื่อทำบุญ ในเรื่องเงินทองต้องคิด มีหนี้หรือเปล่าไม่คิดไม่ได้
.
บุญของเราปีนี้ ทำได้เต็มที่เต็มอิ่มเต็มใจไหม ถ้าเต็มที่แล้วชื่นใจไม่ตายเปล่า เรื่องนี้สำคัญ ทรัพย์สินเงินทองกี่ล้าน ตายไปเอาไปไม่ได้
.
แต่บุญบาปจะติดตัว ทั้งฝ่ายบุญบาปต้องให้ชัด เรื่องอะไรที่พลาดสาเหตุมันได้มาอย่างไร ไม่งั้นเดี๋ยวปีหน้ามันจะตามมาอีก หรือแตกกิ่งแตกก้านไปอีก เรื่องบุญตามติดข้ามชาติส่งผลอีกเยอะ
.
บุญมี ๓ งบใหญ่ๆ เรื่องแรก ทานเราทำขนาดไหน ทานถ้าหย่อนไปไม่ได้ เกิดกี่ชาติกี่หนต้องกินต้องใช้ เป็นหลักประกันว่าเกิดกี่ชาติจะไม่จน
.
ถามตัวเองว่า หนึ่งปีผ่านไปการทำทานเราหย่อนลงไปไหม ส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ เป็นเสบียงกันจนไปข้างหน้า คิดจะทำงานใหญ่ต้องมีเสบียงคือทาน
.
เรื่องที่ ๒ เช็คให้ดี อย่างต่ำศีล ๕ เรามีไหม ถ้ามีชื่นใจเป็นหลักประกันว่าอย่างไรเป็นคนแน่ หรือเป็นเทพบุตรเทพธิดาแน่
แต่ถ้าศีลไม่ค่อยดี ปีใหม่นี้พยายามทำให้ ศีล ๕ ดีกว่าปีที่แล้ว ใครมีโอกาสบวชพระบวชอุบาสิกาก็เอา
.
เรื่องที่ ๓ ภาวนา เป็นหลักประกันไม่โง่ทั้งภาวนาให้ใจใสใส ทั้งภาวนาทบทวนแม่บทคำสอนพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และภาวนาด้วยการฟังเทศน์
.
ปีนี้ฟังอะไรประทับใจอะไร ให้ตัวเองยิ่งๆ ขึ้นไป เมื่อทบทวนได้แล้ว ยิ่งทำให้ยิ่งขึ้นไป
.
ปีใหม่นี้คิดหนัก เด็กดีใจได้โตขึ้นเยอะ ผู้ใหญ่ระวังตัวเข้าใกล้หลุมศพขึ้นเยอะ ปีใหม่นี้ต้องระวังให้แจ ตายเมื่อไรไม่รู้ วางแผนให้ดี
.
เราไม่รู้จะอยู่นานเท่าไหร่ ระวังตัวบาปอย่าเผลอทำ บุญทำเยอะๆ คงฝากไว้เป็นข้อคิดปีใหม่อย่างนี้”
.
โอวาท หลวงพ่อทัตตชีโว (คุณครูไม่เล็ก)
ที่มา