อานิสงส์ถวายภัตตาหาร
อานิสงส์ถวายภัตตาหาร (อันนสังสาวกเถระ ผู้สมปรารถนาด้วยอำนาจแห่งบุญที่ตนทำไว้ในกาลก่อน) ทุกชีวิตที่เกิดขึ้นมา มีจุดสุดท้ายที่เหมือนกัน คือ ล้วนบ่ายหน้าไปสู่ความตาย ความตายนั้นติดตัวเรามาพร้อมๆ กับการลืมตาขึ้นมาดูโลก บัณฑิตนักปราชญ์ผู้มีปัญญาจะมองเห็นว่า ความตายไม่ใช่เรื่องที่น่ากลัว แต่เป็นเครื่องเตือนสติไม่ให้ประมาทมัวเมาในชีวิต จะได้ดำรงตนให้เหมาะสมกับการเกิดมาเป็นมนุษย์ เมื่อทราบว่า ไม่สามารถที่จะพ้นจากพญามัจจุราชไปได้ ก็ตั้งใจสร้างบุญบารมีอย่างเต็มที่ เมื่อถึงเวลาที่จะละจากโลกนี้ไป ก็จากไปอย่างไม่สะทกสะท้าน เพียงแต่ย้ายที่อยู่ที่ทำงานใหม่ ไปสู่ภพภูมิที่เหมาะสม กับบุญบารมีที่ได้ทำเอาไว้ เสวยผลบุญรอเวลาที่จะมาสร้างบารมีต่อไปในโลกมนุษย์ สร้างบารมีไปจนกว่าจะสามารถขจัดกิเลสอาสวะให้หมดสิ้นไปได้ เมื่อนั้นก็จะหลุดพ้นจากพญามัจจุราช ไม่ต้องกลับมาเวียนว่ายตายเกิดอีกต่อไป มีวาระแห่งภาษิตที่ปรากฏอยู่ใน อันนสังสาวกเถราปทาน ความว่า “เรามีปีติอย่างยิ่ง เพราะได้เห็นพระสัมพุทธเจ้า ผู้มีพระฉวีวรรณดั่งทองคำพระนามว่าสิทธัตถะ เสด็จดำเนินอยู่ในระหว่างชุมชน มีพระลักษณะประเสริฐ ๓๒ ประการ ดังดวงประทีปส่องโลกให้โชติช่วงหาประมาณมิได้ ไม่มีใครเปรียบ ทรงฝึกพระองค์แล้ว ยังความรุ่งเรืองให้ปรากฏ เราถวายอภิวาทพระสัมพุทธเจ้า นิมนต์พระองค์ผู้เป็นมหามุนีให้เสวยภัตตาหาร พระมุนีผู้ประกอบด้วยมหากรุณาในโลก ทรงอนุโมทนาแก่เราในกาลนั้น เรายังจิตให้เลื่อมใสในพระพุทธเจ้า ผู้ทรงพระมหากรุณาพระองค์นั้น ทำความแช่มชื่นเบิกบานแล้ว ได้บันเทิงอยู่ในสวรรค์ตลอดหนึ่งกัป ในกัปที่ ๙๔ แต่กัปนี้ เราได้ถวายทานใดในเวลานั้น …