“จงให้อภัยเพื่อปล่อยนักโทษในใจ”
.
เวลาใครทำอะไรให้เราไม่พอใจในบางเรื่อง หรือกระทบกระทั่งกับใครแล้ว ผ่านมา ๓ ปี ๕ ปี แล้วเราก็ยังจำ ยังไม่ให้อภัยเขา พอเจอหน้าทีไรแล้วอารมณ์กรุ่นขึ้นมาทุกที นั่นแหละคือ “เราทำให้คนๆ นั้นเป็นนักโทษขังเอาไว้ในใจเรา”
.
เพราะฉะนั้นในใจเราจึงมีแต่นักโทษรกๆ อยู่ในนั้นเยอะเลย แล้วก็ทำให้จัดระเบียบความคิดได้ยาก เมื่อจัดระเบียบความคิดได้ยาก มันก็มาปรากฏตอนนั่งสมาธิ เดี๋ยวคนโน้นก็ผุด เดี๋ยวคนนี่ก็ผุดขึ้นมา นั่นแหละนักโทษที่เราขังลืมผุดขึ้นมาครับ จำไว้อาการนี้
.
11 เมษายน 2561
โอวาท หลวงพ่อทัตตชีโว (คุณครูไม่เล็ก)
ที่มา